Ingeneza, Superstruny, Atom, Kwant, Mechanika Kwantowa, DNA, Mózg Umysł.

Hipoteza Ingenezy i Kanonu Piękna.

Życie, mózg i umysł mechanika kwantowa, informacja, fizyka, DNA, informacja genetyczna, atom, kwant, jądro, kwark, gluon, mezon, cząsteczka wody informacja, płatek śniegu, platki, kwant .
20 Maj 2008, The Astrophysical Journal - badania astronomiczne potwierdziły istnienie brakującej materii barionowej.  Materia rozciąga się na przestrzeni całego kosmosu - cos w rodzaju sieci - pod postacia wodoru i tlenu.  Można wywnioskować, że isnieje możliwość powstania wody i śniegu H2O - w sprzyjających warunkach.  --------->

Pytanie.  Czy nieskonczona kosmiczna sieć ma jakiś cel?
Odpowiedz.  Tak - przekazywanie i przetwarzanie informacji - jak to zostalo przewidziane w hipotezie nazwanej Ingeneza - przeczytaj poniżej.
Rys. Courtasy of University of Colorado at Boulder.





INGENEZA jest pierwotną informacją kodowana układami superstrun w jądrach atomów.

Treść INGENEZY stanowi instrukcję-imperatyw nieustannego rozwoju organizmu Wszechświata i życia na Ziemi.
Człowiek, Kosmos i Kanon Piękna Publikacja 1994 INGENEZA- autor - Tadeusz Teller

Poniższy tekst przedstawia hipotezę ingenezy, pierwotnie opublikowaną w 1994 r - Tadeusz Teller, "Czlowiek, Kosmos i Kanon Piekna", ISBN 83-229-1106-8, Wydawnictwo Uniwersytetu Wroclawskiego, 1994.
Copyright 1994, 2001, 2005, 2006, 2009 by Tadeusz Teller.
Wszelkie prawa do wartości intelektualnych zastrzeżone.
Home         English Version       Poprzednie Wersje podane na końcu strony

1.  WSTĘP

1.1  Atomy, kwanty i informacja <
Listy - Email - Kliknij tutaj

email ( teller_tad @ ingeneza.com)

1.   Atomy nie są dziełem przypadku ani doboru naturalnego.  Atomy są sprzętem cybernetyczno-wykonawczy o nieprzekraczalnej doskonałości.

2.  Struktura i mechanika kwantowa atomów jest stworzona celowo do kodowania informacji, oraz, do przetwarzania, wysyłania i działania kwantami energii.

3.  Pierwotna informacja stanowi instrukcję-nakaz (imperatyw) rozwoju Wszechświata.

4.  Zjawisko istnienia i dzialania pierwotnej informacji, które nie ma masy, gdyż nie jest energią ani materią, zostało nazwane terminem – INGENEZA.

5.  Swoboda („nieokreśloność”) zapisu na nośniku materialnym (np. na papierze lub na fali radiowej) jest niezbędna do tworzenia i przekazu informacji.

6.  Swoboda („nieokreśloność” Heisenberga) dynamiki superstrun i mechaniki kwantowej atomów jest niezbędna do kodowania i przekazywania Ingenezy.

7.  Ingeneza jest przekazywana kwantami energii h-fotonami z prędkością światła. 

8.   Umysł, działający na bazie materialnego mózgu jest wytworem Ingenezy.  Informacje wizualne, słuchowe, zapachowe, itd. są przetwarzane w atomach mózgu na logony ingenezy a następnie na informacje słowne.

9.   Wtórne informacje, takie jak DNA, kodowane w jego atomach, lub ludzka pamięć i praca umysłu w atomach mózgu, działają na bazie Ingenezy.

10.   Działanie ingenezy jest zobligowane Kanonem Piękna. Kwanty energii- węzły pola elektromagnetycznego są wzajemnie zharmonizowane tworzą kwanty piękna struktur materialnych.


1.2.  Trochę Historii

1.    Ludzkość od tysiącleci  stara się poznać Wszechświat i sens naszego istnienia w nim. Filozofowie starożytnego wschodu wskazywali, że nasze istnienie jest cząstką życia wszechświata - Lao-tsy  (Chiny, VI wiek p.n.e.) wprowadził pojęcie tao - nieaktywnej próżni oraz te - przyczynę aktywności, określającej sposób istnienia.  Filozofia Indii mówi, że wszechświat rozpoczął się od połączenia puruszy (świadomości, inteligencji) z prakriti (nierozumna materia).   Heraklit z Efezu (VI wiek p.n.e.),  orzekł: „panta rhei ” – wszystko płynie.  Demokryt z Abdery (V wiek p.n.e.) sformułował pojęcie atomu, jako najmniejszej cząstki materii, z której jesteśmy zbudowani. Platon (V wiek p.n.e.) nauczał o niematerialnej duszy.  Arystoteles (IV wiek p.n.e.) wprowadził pojęcie „Entelechii” jako czynnika ponadmaterialnego, warunkującego celowy rozwój organizmu, lecz nie ustalił gdzie on funkcjonuje.  Święty Jan (I wiek n.e.) o stworzeniu świata powiedział: „Na początku było słowo, a słowo było u Boga...  wszystko się przez nie stało”. 

2.   Polski astronom Mikołaj Kopernik odkryciem heliocentryzmu zapoczątkował naukowe badania organizmu kosmosu (De revolutionibus... 1515-1530r).  Jędrzej Śniadecki dowodził istnienie „siły sprawczej”,  powodującej  że  „żadne indywiduum nie może być uważane inaczej jak tylko za cząstkę organizacji powszechnej (1804r).
W XIX i XX wieku nauka poczyniła znaczne postępy.  Fizyka teoretyczna potwierdziła istnienie atomów i częściowo poznała też dynamikę ich mechaniki kwantowej.  Jednak nie poznano jeszcze celu istnienia tej mechaniki i jej związku z ewolucją, gdyż dominujący w nauce dogmatyzm materialistyczny nie pozwalał formułować takich pytań jak np.:

-  w jakim celu zostały stworzone pary proton-neutron i oscylujący między nimi mezon?
-  czemu służy „nieokreśloność” ruchu cząstek elementarnych atomu?
-  jaki czynnik egzekwuje harmonię „organizacji powszechnej” mikro i makro-kosmosu?

Te pytania pojawiły się, gdy podjąłem próbę zdefiniowania kanonu piękna, któremu podlega cała przyroda.  Droga dochodzenia do prawdy prowadziła coraz głębiej, aż do wnętrza atomów.   

3.   Badania własne, oparte na analizie doświadczeń, jakie nieustannie prezentuje nam przyroda, trwały kilkadziesiąt lat.  Wnioski wynikające z tych badań konfrontowałem z  wiedzą naukową, akceptowaną przez Fundację Nobla.  To pozwoliło mi ujawnić istnienie  pierwotnej informacji - czynnika niematerialnego, organizującego materię – czyli INGENEZA..  Działa ona  twórczo  od wewnątrz atomów i jest istotą wszelkiego życia oraz działania DNA i mózgu.


                 Ingeneza ^ energia ^ materia = życie


4.   Atomy są nośnikami i narzędziami działania Ingenezy.  Wewnętrzna struktura i energia atomów oraz dynamika ich cząstek elementarnych, a także wytwarzane przez nie pola elektromagnetyczne są celowo przystosowane do pełnienia tych funkcji.

  Wstępny zarys hipotezy Ingenezy został opublikowany w  książce p.t. „Człowiek, Kosmos i Kanon Piękna”, autor Tadeusz Teller, ISBN 83-229-1106-8,  Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1994 r. 

  Odkrycie Ingenezy podważa materialistyczny paradygmat współczesnej filozofii, potwierdza doktrynę Śniadeckiego  mówiącą o organizacji powszechnej Wszechświata.



2.  HIPOTEZY I DOWODY

2.1.  Ingeneza i jej pochodne informacje są niematerialne. 
  Informacja jest informacją a nie energią ani materią (N. Wiener, 1948r.)

  We Wszechświecie oprócz materii i energii działa czynnik niematerialny - pierwotna informacja, nazwana Ingenezą.  Jej treść stanowi imperatyw rozwoju Wszechświata.  Jest ona zakodowana wewnątrz jąder atomów układami superstrun i stamtąd steruje rozwojem. Istnieją też informacje wtórne - pochodne Ingenezy: informacja genetyczna, instynktowa, wizualna, akustyczna, zapachowa, dotykowa oraz werbalna (myśl wyrażana słowami).

Niematerialna Ingeneza funkcjonuje inrgralnie z materią kosmosu tworząc jego żywy organizm. 
Przedstawiam dowody.
1.  Informacja wtórna jest kodowana na różnych nośnikach materialnych i może być wielokrotnie przenoszona z jednego nośnika na inne.  Od zmiany nośnika treść informacji nie zmienia się.  Treść informacji jaką tu odczytujemy nie jest papierem ani farbą drukarską, którą jest ona zapisana.  Materia papieru i farby jest jedynie nośnikiem tej informacji, zakodowanej pismem.

2.  Ta informacja przekazana do mikrofonu falą akustyczną, może być przetworzona na sygnał elektryczny i zakodowana oraz przechowana trwale na materii taśm magnetofonowych.  Treść tej informacji nie jest falą akustyczną ani materią taśm.

3.  Ta informacji może być przekodowana na elektromagnetyczną falę radiową (modulowaną) i z prędkością światła przesłana do radioodbiorników.  Tam przetworzona na falę akustyczną może być odebrana przez organ słuchu i zakodowana w atomach mózgu wielu ludzi.  Informacja nie jest energią fal które ją przenosiły, nie jest też materią atomów mózgu, które ją  przetwarzają.

4.  Treść informacji genetycznej, zakodowanej w atomach DNA, nie jest materią ani energią tych atomów które ją przenoszą, gdyż może ona być wielokrotnie przekodowana  do innych atomów w nowych taśmach DNA. 

5. Treść informacji, przenoszona z prędkością światła - fotonami, odwzorowana fotografią lub odebrana zmysłem wzroku, nie jest energią tych fotonów, jest Ingenezą .

Ingeneza jako czynnik niematerialny nie ma masy, dlatego może być przenoszona z prędkością światła.  Mamy tu dowody  wskazujące, że treść Ingenezy kodowanej w skali mikro wewnątrz atomów i wtórnych informacji (skala makro) nie jest materią ani energią.

Istnienie Ingenezy i jej działanie nie może być pomijane w nauce oraz filozofii i teologii.

   Teraz potrzebne nam będą dowody świadczące, że Ingeneza (pierwotna informacja) jest kodowana w najgłębszych warstwach struktury materialnej atomów.

2.2.  Cząstki elementarne atomów składają się z kwantów (porcji) superstrun .
    Treść Ingenezy jest kodowana różnymi układami drgań kwantów superstrun .

    Albert Einstein dowiódł, że materia i energia mogą przemieniać się jedna w drugą zgodnie ze wzorem E=mc².   Dzięki niemu, oraz de Broglie’owi (laureat nagrody Nobla 1929) i G. Thomsonowi (l. n. Nobla 1937), możemy zrozumieć, że energia i materia są  nośnikami Ingenezy .  Odkryli oni, że zarówno materia jak i energia w skali mikro ma charakter falowy, a taki jest niezbędny do kodowania i przenoszenia Ingenezy.  Funkcja falowa  fotonu niesie Ingenezę, wysyłaną z atomu do atomu, tak jak funkcja falowa fali radiowej niesie informację, wysyłaną z nadajnika do odbiornika (główne dowody zobacz p.6 - 8).
    Informacja międzyludzka dokonuje się z prędkością około 3 słów na sekundę, natomiast  Ingeneza, może być przekazywana pomiędzy atomami nawet z prędkością 10^24 logonów („słów” instrukcji) na sekundę.  Przekaz Ingenezy dokonuje się fotonową interakcją elektronów - zjawisko rezonansu EM w sieci krystalicznej.  Wyjaśnijmy to szerzej.  Elektron jest cząstką elementarną posiadającą masę (J.J. Thomson, l. n. Nobla 1906).  Elektron może być też falą (G. Thomson , l.n. Nobla 1937).  Elektrony i fotony pełnią funkcje siły sprawczej: Mogą one występować  w postaci rozmytych fal wokół jądra atomu lub molekuły, w postaci „chmury” o różnych charakterystycznych kształtach i poziomach energetycznych. Elektrony mogą emitować lub pochłaniać fotony z Ingenezą przekazywaną  pomiędzy jądrami atomów.  (Jądro stanowi zaledwie jedną milionową miliardowej części  objętości atomu - E.Rutheford ,  l. n. Nobla 1908).  Doświadczenia wykazały, że funkcja falowa „rozmytego” elektronu może przechodzić jednocześnie przez dwa otwory ( Schrödinger, l. n. Nobla 1933).   Przestrzenna chmura elektronu może skupiać się i ponownie tworzyć cząstkę- elektron,  gdy wchodzi on w interakcję z innym obiektem i pobiera lub przekazuje fotonami Ingenezę.
    Te odkrycia, oraz dalsze opisane w p.8 wskazują, że elektrony i kwarki nukleonów oraz inne cząstki elementarne składają się z wielu porcji znacznie mniejszych superstrun.  Liczne rozpady różnych cząstek elementarnych (np. mezonów) na kilka nowych cząstek, o sumie mas mniejszej od masy pierwotnej, lub produkcja hadronów w zderzeniach elektrony - pozytony, a także emisja energii promienistej przez atomy uranu, potwierdzają ten wniosek.
    Superstruny tworzą zarówno energię jak i materię atomów.  Najmniejsze porcje energii superstrun tworzą elementarne kwanty działania – opisane stałą Plancka h ( Planck, l.n. Nobla 1918).   Wewnętrzny układ każdej porcji superstrun jest nośnikiem określonego logonu Ingenezy i kwantu jego siły sprawczej.  Działanie Ingenezy atomu, sterującej pracą elektronów i fotonów, można porównać do działania umysłu człowieka, który steruje pracą jego rąk i palców.  Logony są kodowane sensownymi układami harmonicznych drgań superstrun, które inicjują zmienne pole elektromagnetyczne pEM).  Ingeneza, wektorami tego pola, steruje chromodynamiką kwantową, czyli oddziaływaniami silnymi, oraz oddziaływaniem elektronów i fotonów w skali makro, w zewnętrznym EM polu morfogenetycznym (EMpM).  Takie pole służy do organizacji atomów w struktury:  molekuły, kryształu, płatka śniegu, etc. wirusa, żywej komórki i całego organizmu białkowego, a także organizmu Ziemi itd.
  Teraz upewnimy się, że prawom fizyki podlegają tylko nośniki informacji, lecz nie jej niematerialna treść, oraz, że prawa fizyki i matematyki nie obejmują praw łączenia się lub dzielenia życia, gdyż steruje nimi niematerialna informacja.  Poniżej, przedstawiam dowody.    
   W trakcie tworzenia programu nowego organizmu (np. ludzkiego) następuje połączenie dwóch żyć (gamet) : z matematycznego punktu widzenia 1+1= 2, natomiast w rzeczywistości, jedno życie (plemnik z informacją) + jedno życie (jajo żeńskie z informacją) = jedno życie , lub  dwa, a nawet pięć
żyć (zygoty).Zakłócenie informacji genetycznej   promieniami X sprawia, że  1życie + 1 życie = 0 żyć.
    Inny przykład - biologowie znają takie zjawisko, gdy setki tysięcy mikroorganizmów śluzowców (Myxomycophyta), zagrożonych suszą, skokowo przebudowują swoje organizmy w jeden żywy, wyższy  organizm, zdolny wytworzyć spory - rodzaj  nasion, (zobacz rys. )
  Z matematycznego punktu widzenia powstaje absurd, kiedy 120 000 żyć = 1 życie.
  Po wydaniu milionów nasion, ten organizm umiera w całości, wówczas dla praw fizyki i matematyki oznacza to następny absurd, kiedy 120 000 żyć = 0 lub miliony żyć. 
  Widzimy że matematyka i fizyka nie obejmują  treści  informacji genetycznej, która celowo organizuje materię do postaci żywych organizmów.  Ich średnia długość życia, instynkty, płeć, inteligencja i świadomość zależą od praw Ingenezy a nie fizyki i matematyki.


Wnioski:
1.  Cząstki elementarne atomów oraz  kwanty energii składają się z superstrun.
2.  Treść informacji jest niezależna od praw fizyki. Odkryte prawa fizyki i matematyki dotyczą wyłącznie materii i energii, dlatego  nie mogą służyć do  badań treści niematerialnej ingenezy i informacji pochodnych np. informacji międzyludzkiej. 
3.  Fizyka nie odróżnia treści  informacji genetycznej od materii DNA.  Działanie informacji genetycznej nie może być wyjaśnione prawami chemii, fizyki lub matematyki, lecz celowym działaniem niematerialnej Ingenezy, sterującej  rozwojem życia od wnętrza atomów DNA.
4.  Zmiany fizyczne nośnika mogą powodować utratę przenoszonej wtórnej informacji.  Ingeneza nie może być utracona, gdyż do rozbicia jej nośników - kwarków potrzebna była by siła o nieskończonej wielkości.

2. 3.  Informacja (Ingeneza) może celowo oddziaływać na procesy biofizyczne i fizyczne.

Oto kilka dowodów.
1.  Rozkaz (informacja - program) „marsz !” lub „stój !”, jeżeli zostanie zrozumiany, może poruszyć lub zatrzymać kolumnę wojska.
2.  Widok drapieżnika (informacja dostarczona fotonami, uświadomiona!) może uruchomić procesy biologiczne (fizykochemiczne) niezbędne do ucieczki stada owiec.
3.  Widok lecącego ku nam kamienia (informacja) wywołuje odruch, pozwalający uniknąć skutków zadziałania praw fizyki. 

  W każdym z wymienionych powyżej przypadków, wtórna informacja jest dostarczona do poszczególnych atomów mózgu, tam przetworzona na pierwotną Ingenezę, a ta kwantami energii stymuluje celowe reakcje fizyczne w skali makro. 
  Przetwarzanie i fizyczne oddziaływanie informacji zachodzi nie tylko w atomach mózgu: Informacja genetyczna zakodowana w atomach DNA może uruchomić procesy  biochemiczne i fizyczne, i realizować program budowy organizmu, lub jego obrony przed antygenami i alergenami.

Wniosek:    Informacja (Ingeneza) może celowo sterować zjawiskami fizycznymi.

Poniżej, przeanalizujemy jak są kodowane Ingeneza i jej pochodne.

2.4.  Kodowanie informacji na dowolnym nośniku (np. na papierze lub na fali radiowej lub w atomach DNA), wymaga sensownego, lecz matematycznie nieokreślonego rozrzutu (∆f) sygnałów elementarnych,  wokół uśrednionej wartości (fśr.) częstotliwości ich występowania.

   Zrozumienie tego prawa jest łatwe.  Aby zapisać informację nie możemy użyć liter (sygnałów elementarnych) w porządku alfabetycznym (a, b, c, d, e, ... itd.), gdyż nie powstanie żadna treść.  Nie możemy też użyć liter zgodnie z parametrem średniej częstotliwości f (frekwencji)  w jakim one  są używane, (najczęściej w języku polskim występuje litera „i”, statystycznie co 14 liter, litera „a” występuje średnio co 20 liter, natomiast  litera „d” występuje średnio co 42 inne litery, itd.).  Jednak w rzeczywistości, aby za pomocą liter przekazać określoną treść informacji, musimy stosować sensowny, matematycznie nieokreślony rozrzut (∆f) wokół tej statystycznie obliczonej f (frekwencji) występowania liter.   Ten pozorny chaos rozrzutu poszczególnych liter zależy od treści informacji, lecz nie od praw fizyki lub matematyki.
  Matematyczna nieokreśloność, lecz sensowność rozrzutu (∆f) wokół uśrednionych wartości parametrów nośnika sygnałów elementarnych, jest  fundamentalną zasadą kodowania treści informacji.    Ta zasada obowiązuje wszystkie rodzaje nośników w trakcie kodowania lub przekazywania informacji.  Przykładem może być matematyczna nieokreśloność ∆f uśrednionych parametrów  elektromagnetycznej fali radiowej, jaka występuje w trakcie  przekazywania informacji za jej pośrednictwem - w celu kodowania informacji na elektromagnetyczną falę nośną o określonej częstotliwości f nakłada się inną falę, przetworzoną z fali akustycznej, dającą pozorny chaos, czyli „nieokreślony” rozrzut ∆f parametrów fśr częstotliwości i amplitudy tej złożonej fali.  Sensowna modulacja parametrów tej fali nie zależy od wykorzystanych do tego praw fizyki, lecz od treści informacji jaką ona niesie.

  Ludzie stosują „nieokreśloność” parametrów fizycznych nośnika sygnałów do kodowania   informacji.  Ingeneza robi to w sposób doskonały, stanowi prawa przyczynowe, steruje od   wewnątrz atomów wektorami sił, nadaje sens „nieokreśloności” ruchu ich cząstek elementarnych i ich funkcji falowej tak, że zdarzenia w skali mikro nie są losowe lecz celowe, służą ewolucji w skali makro.



Wnioski:  

1.  Kodowanie informacji, na dowolnym nośniku, wymaga sensownego acz matematycznie nieokreślonego rozrzutu (∆f) uśrednionych parametrów nośnika sygnałów podstawowych.
2.  Bez sensownego rozrzutu parametrów nośnika informacja nie może być przekazana. 
3.   „Nieokreśloność” ∆f parametrów drgań fali elektromagnetycznej (radiowej), świadczy o kodowaniu elementarnych sygnałów informacji.

2.5.  Matematyczna nieokreśloność Ingenezy.

Kodowanie Ingenezy na poziomie subkwantowym i jej oddziaływania na poziomie kwantowym charakteryzuje się matematyczną nieokreślonością ∆f  współzależnych parametrów dynamiki cząstek elementarnych jądra atomu i jego elektronów.
Tę matematyczną nieokreśloność parametrów, m.in. położenia i pędu elektronu ∆f, która jest miarą rozrzutu wartości f wokół ich wartości średniej fśr,   gdzie ∆f = √[(f- fśr)²)śr. po raz pierwszy odkrył w 1927r fizyk niemiecki W. Heisenberg (l.n. Nobla 1932r).

   Do niedawna nie rozumiano sensu,  tego pozornie chaotycznego ruchu („wolnej woli elektronu”).  Ruch elektronu w przestrzeni atomu lub cząsteczki nie jest przypadkowy. Jest on ściśle określony wektorami pola EM jądra atomu. Wektory tego pola są sterowane  celowymi układami drgań superstrun kodujących program Ingenezy w kwarkach hadronów tego atomu.  Elektrony sensownym działaniem realizują program Ingenezy w skali makro, dowodem są programy budowy kryształów płatków śnieżnych lub organizmów (zob.  dowody p 7-11).

Wnioski:
1.  Sensowny rozrzut ∆f parametrów nośnika sygnałów informacji jest fundamentalną zasadą kodowania zarówno Ingenezy jak też informacji pochodnych.
2.  Programy Ingenezy organizują materię we wszystkich skalach wielkości.
3.  Oddziaływania Ingenezy w skali makro, są inicjowane w skali mikro, wewnątrz atomów.
4.  Aby rozwój był możliwy musi u samych podstaw struktur materii istnieć zjawisko nieokreśloności - otwartości na zmiany, którym można sterować. Takie zjawiska istnieją, steruje nimi Ingeneza.

2.6.  Każdy atom zawiera Ingenezę - imperatyw rozwoju - zakodowaną układami superstrun w kwarkach hadronów.  Budowa atomu jest równie celowa jak budowa nasion.

Wnioski z p.5 potwierdzone dowodami opisanymi w p.8 pozwalają na postawienie tez, opisanych poniżej.
  Narodziny pierwszych atomów były powodowane przez niematerialną ingenezę - imperatyw rozwoju - zakodowaną w kwantach superstrun.  Z kwantów energii powstały cząstki elementarne atomów, a z nich powtarzalne atomy wodoru.  Wielkie skupiska tych atomów wytworzyły powtarzalne supermasywne „czarne dziury”, niezbędne do tworzenia wokół nich powtarzalnych galaktyk i ich gwiazd.  W gwiazdach w procesie nukleogenezy rodziły się powtarzalne atomy wszystkich innych pierwiastków.  Atomy z ich mechaniką kwantową i zakodowaną ingenezą stanowią doskonale sprzęgające się układy cybernetyczne, służące do sterowania rozwojem wszystkich organów organizmu Wszechświata, w tym Ziemi.  Również, dzięki programom ingenezy, zakodowanym w atomach, obecnie tu na Ziemi powstają żywe organizmy.
  Dziś, w dobie powszechnego użytkowania programów komputerowych, ta teza jest łatwa do zrozumienia.  Jednak każdy atom jest czymś znacznie więcej niż komputerem strunowo-kwantowym,  jest on zarówno nośnikiem programów rozwoju ( software), jak i sprzętem (hardware), a jednocześnie materią i energią służącą do realizacji tych programów.  Każdy wzbudzony termodynamicznie atom może emitować i pochłaniać fotony, które z prędkością światła przenoszą ingenezę wraz z kwantami energii działania   niezbędnymi do koordynacji rozwoju zaprogramowanych przez nią struktur (zob. p. 7  dowody).
  Wszystkie cząstki jądra oraz elektrony i fotony składają się z kwantów superstrun, które tworzą logiczne układy wzajemnie zharmonizowanych konfiguracji.  Podobnie jak litery i nuty są symbolami dźwięków, a cyfry symbolami liczb, tak poszczególne układy superstrun nazwane logonami są symbolami logicznego działania.  Wiemy, że graficzne symbole litery, nuty i cyfry oraz słowa nie mają siły działania, natomiast logony, kodowane układami superstrun   dysponują kwantami ich siły sprawczej.  Wzbudzony atom tworzy elektromagnetyczne pole (EMp). Przyciągnięte tym polem kolejne atomy, powiązane w cząsteczki i kryształy np. białka lub DNA, jako spleciona cybernetyczna całość mogą logicznie oddziaływać na otoczenie elektromagnetycznym polem morfogenetycznym (EMpM) i fotonami (kwantami energii superstrun).  Logony programu są kodowane w neutronach, stąd do protonów  przenoszą   je mezony.  W protonach logony, jako operatory EMpM, sterują kwantami energii działania elektronów i fotonów (krotności elementarnego kwantu działania, stałej Plancka h,)    Przekaz programu z protonu do elektronu następuje w trakcie każdego okrążania rozmytej fali superstrun elektronu po jego orbicie.  Wielokrotność długości fali elektronu mieści się w długości jego orbity bez ułamków.  Na fali nośnej elektronu, podobnie jak na fali radiowej, zostaje układem superstun zapisany kwant informacji (logon Ingenezy).Każdy kwant informacji dysponuje kwantem energii pola EM fotonu.  Każdy foton jest węzłem pola EM.
  Połączenie funkcji, informacyjnej i wykonawczej atomu, utrudnia ich odróżnienie.  Są to jednak dwa różne składniki: jeden niematerialny - logon („słowo”) ingenezy, kodowany w neutronach oraz drugi, współzależny kwant energii działania fotonów.  Treść logonu Ingenezy, jako czynnik niematerialny, nie podlega prawom fizyki i matematyki.  Drugi czynnik - fizyczny kwant energii działania - może być badany z użyciem formalizmu matematycznego, zwanego przestrzenią Hilberta, z jej wektorami stanów układów kwantowych i działających na nie operatorów.  Ta abstrakcyjna przestrzeń, jest namiastką rzeczywistego elektromagnetycznego pola morfogenetycznego z jego wektorami i Ingenezą, której logony - rozkazy działania są rzeczywistymi operatorami.
  EMpM makro, o zmiennym zasięgu, jest wytwarzane przez cząsteczki, kryształy, białka, DNA, i cały organizm.  EMpM organizmu rozwija się, wraz z rozwojem organizmu.  Kolejno dołączane atomy biorą w nim udział jako podukłady.  Stany podukładów w tym spiny (wewnętrzne momenty pędu mikrocząstek) są ze sobą harmonicznie splecione.  Takie pole (EMpM) jest oscylatorem o nieskończonej liczbie swobody, niezbędnej Ingenezie do programowania i sterowania rozwojem zarówno kryształu jak i żywego organizmu.
  Badanie procesu rozwoju organizmu białkowego jest bardzo trudne, dlatego postanowiłem zbadać proces organizacji krystalicznej materii płatków śniegu.  Wnikliwa analiza ich struktury i niepowtarzalnych, lecz funkcjonalnych kształtów, dała nadspodziewane wyniki.  Uzyskałem główne dowody działania Ingenezy.  Skorzystajmy z nieograniczonej ilości powtarzalnych doświadczeń,  jakie nam prezentuje przyroda w procesie tworzenia i regeneracji płatków.  Pozwalają one zrozumieć jak niematerialna Ingeneza steruje procesami organizacji materii.  Będzie to, jak sądzę, znaczący krok w poznaniu przyczyny rozwoju Wszechświata i człowieka, a także działania DNA i mózgu.


2.7.  Ingeneza układem superstrun tworzy projekt kształtu płatka śniegu, zobligowany kanonem piękna, a następnie steruje procesem jego materialnej realizacji.

  Kryształy H2O mogą mieć postać dendrytów, kolumienek, płatków, iglic, itp.,  w zależności  od  funkcji jaką pełnią one w przyrodzie.  Nas będą  interesowały  płatki, które  powstają w umiarkowanych strefach klimatycznych, przy temperaturach ujemnych, około 0 -16° C.
  Płatki mają  niepowtarzalne kształty (zob. foto 3).  Przeanalizujmy je tak uważnie  jak byśmy musieli je wykonać, a przynajmniej narysować.  Trzeba w myśli zaprogramować kształty „naszego” płatka, a następnie je narysować.  Wymaga to przetwarzania w umyśle wielu informacji. Czas rysowania  jest tysiące razy dłuższy od ułamków sekundy, w których powstają naturalne płatki śniegu. Zauważmy, że dowolnie zaprogramowane przez człowieka kształty  płatka są niezależne od praw fizyki, natomiast sam proces wykonania rysunku tuszem, wymaga sterowania prawami fizyki, tak aby powstał zamierzony wzór. To spostrzeżenie pomoże nam odróżnić proces tworzenia przez Ingenezę  programu kształtu, od procesu jego realizacji, za pośrednictwem fizycznych sił sprawczych, którymi ona steruje.
  Rysownik może narysować płatek, w którym każde jego skrzydełko będzie  odwzorowane z innego egzemplarza płatka naturalnego:

Rys. 1.  Fałszywy płatek śniegu.<
W przyrodzie taka dysharmonia nie występuje.  Dzieła przyrody są zobligowane kanonem piękna.  Powstaje pytanie - skąd poszczególne skrzydełka płatka wiedzą w jakiej konwencji mają się ukształtować?   Doświadczenia z modelami płatków (prezentowałem je w programach TV3 Wrocław, 1994r) wykazały, że płatki niesymetryczne opadały szybko koziołkując, zaś te z symetrycznie wyciętymi skrzydełkami opadały spokojnie.  Jednolita konwencja kształtów obowiązuje również rośliny, możemy odróżnić gałązki świerka, jodły, sosny itd.  Wiemy że morfogenezą roślin sterują ich DNA, a kto steruje morfogenezą płatka?  Nad odpowiedzią na to pytanie pracowałem kilka lat.  Oto wyniki badań. Większość płatków śniegu ma funkcjonalny kształt „spadochronu” (inne pełnią inne funkcje).  Ich powierzchnie są proporcjonalne do wagi, dlatego opadają one z jednakową prędkością i tworzą puszystą, jak puch pisklęcia, funkcjonalną pokrywę śnieżną.  Chroni ona glebę z mikroorganizmami przed przemarzaniem.  Bez pokrywy śnieżnej lasy borealne Eurazji i Kanady nie mogły by przetrwać mrozów.  Puszysty śnieg zalegający w górach topi się powoli, zasila strumienie i rzeki, stabilizuje ekosystem organizmu Ziemi.
  Różnorodność wzorów płatków, opadających obok siebie jest praktycznie nieograniczona (zob. rys 3).  To dowodzi, że istnieje jakiś czynnik, niezależny od praw fizyki, który programuje ich funkcjonalne kształty, zgodne z kanonem piękna.  Ten sam czynnik steruje prawami fizyki tak, aby zamierzony kształt został zrealizowany.  Przyroda prezentuje nam nieograniczoną ilość doświadczeń.  Z nich, jak z księgi, możemy odczytać przebieg tych procesów i znaleźć odpowiedź na pytanie, gdzie rodzi się ów program oraz gdzie jest aparat cybernetyczny sterujący procesem jego realizacji?  Ponieważ płatki powstają z cząsteczek H2O, możemy sądzić, że program kształtu płatka powstaje ... wewnątrz atomów cząsteczki, zapoczątkowującej ich krystaliczną strukturę.

Rys. 2.  Liczba falowa V.
Drgania występujące w cząsteczce wody - bogactwo ich kierunków, częstotliwości i siły drgań jest  narzędziem ekspresji ingenezy na otaczającą materię.
Rys. 3.  Platki sniegu (wg. W. A. Bentley and W/ J. Humpreys, Dower Publications, Inc. 1962).
Rys. 4.  Kolorami oznaczono kolejne algorytmy kształtów programowanych przez ingenezę.< br>
  Każdy płatek rozwija się koncentrycznie, poczynając od pierwszej cząsteczki H2O.  Jej atom tlenu jest ulokowany w punkcie przecięcia osi symetrii ( zob. rys 5-8), to dowodzi, że program kształtu powstaje w tym atomie tlenu.  Widzimy, że kolejne etapy (oznaczone kolorami) są sterowane odmiennymi algorytmami.  Niepowtarzalność kształtów i skokowe zmiany algorytmów dowodzą, że ingeneza ma nieograniczone lecz skończone możliwości programowania płatków, gdyż całą przyrodę obowiązuje kanon piękna - funkcjonalność i harmonia kształtów.
  Płatki powstają z wielu cząsteczek H2O w ułamkach sekundy (zależnie od ich wielkości -średnica od mikronów do kilkunastu cm).  Każdą cząsteczką trzeba pokierować tak aby zajęła pozycję zgodną z zaprogramowaną, niepowtarzalną, ażurową strukturą przestrzenną. Niezbędną do tego jest  synchronizacja kierunku i częstotliwości drgań  tych cząsteczek, które łączą się w strukturę kryształu oraz ich dysonans i odpychanie tam, gdzie funkcjonalne puszyste kształty wymagają  ~80% wolnej przestrzeni ażurów).
  Zmiany kierunku drgań w różnych cząsteczkach (Rys. 2) zachodzą w czasie krótszym niż 10-12 s, (R.Markus, l.n. Nobla’92, kinetyka procesów chemicznych).  Płatek średniej wielkości ma tryliony cząsteczek H2O. (obliczenia - K. Morawiecki).  Zatem, potrzeba więcej niż tryliony logonów na sekundę aby pokierować algorytmami drgań każdej z  cząsteczek H2O, które są kolejno dołączane do sześciu rosnących w ułamku sekundy skrzydełek płatka.
  Z taką szybkością działa aparat cybernetyczny jądra atomu tlenu-inicjatora, tam zmiany konfiguracji wzajemnych oddziaływań cząstek elementarnych i współzależne zmiany stanów rezonansowych tych cząstek, mogą zachodzić nawet  w czasie 10-24 sekundy.

  Nieograniczone ilości niepowtarzalnych, lecz funkcjonalnych kształtów płatków stanowią dowody na to, że nie są one przypadkowe lecz wynikają  z celowo użytych praw fizyki 
  Oprogramowania atomu pozwalają wykonywać niezbędne obliczenia matematyczne. Można to porównać do obliczeń niezbędnych przy dzierganiu koronkowych serwetek, podobnych do płatków
  Teraz możemy uściślić gdzie i jak w cząsteczce H2O powstaje program kształtu płatka.

  Ponieważ atomy wodoru (H)  mają tylko po jednym  protonie, należy sądzić, że inicjującym program i  wiodącym proces sterowania budową płatka jest atom tlenu.  Jego jądro  jest statyczne, nie ma spinu.  Posiada ono bogate wyposażenie.  Pomiędzy jego ośmiu protonami i ośmiu neutronami oscylują mezony, robią to nie dla zabawy - przenoszą logony projektu.
  Prawa statyki wymagają aby wektory sił, przyciągających  cząsteczki H2O jednocześnie z trzech stron znosiły się w tym punkcie, przez który przebiegają trzy lub sześć osi symetrii płatka (Rys. 5-8).  Mamy tu pierwszy dowód, że kształty płatka są zaprogramowane  układami superstrun wewnątrz c ząstek elementarnych jądra atomu tlenu-atraktora  (inicjatora).  

  Powstaje  pytanie - gdzie powstają programy, w protonach, czy też w neutronach tego atomu?

  Należy sądzić, że rolę projektodawców programów pełnią neutrony atomu, natomiast protony realizują ten program.  Protony wytwarzają zmienne EMpM niezbędne do sterowania budową i oddziałują z elektronami, które emitują fotony z ingenezą i kwantami energii działania.  Mają one tym działaniem zajętą swoją mechanikę kwantową; natomiast neutrony muszą z wyprzedzeniem, o jeden krok (kwant) działania protonów, wysyłać kolejne, niepowtarzalne algorytmy programu rozwoju płatka.  W każdym kolejnym ułamku sekundy jest on na kolejnym, wyższym etapie procesu budowy.  Podobnie niepowtarzalnych logonów wymaga proces rozwoju organizmów białkowych.   Logony programu od neutronu do protonu przenoszą oscylujące między nimi mezony.   Logony sterują działaniem wnętrza protonów oraz ich elektronów i fotonów, tak aby powstawał zamierzony kształt śnieżynki (zob. p. 8.

  Ingeneza wiodącego atom tlenu  pełni  jednocześnie rolę ambitnego projektanta kształtu i dyrygenta budowy  płatka z tryliardów cząsteczek H2O.  Kolejne cząsteczki H2O dołączane w punktach rozwidlenia gałązek współpracują jako podukłady,  czego dowodem są symetryczne  kształty rozgałęzień.  Czy możemy  zrozumieć złożoność tych działań? Wyobraźmy sobie, że jakiś nauczyciel zechce ustawić wokół siebie tysiące biegających po polu uczniów w układ naśladujący jeden ze wzorów płatka.  Musi on najpierw zaprojektować  taki wzór, następnie dobrać sobie sześciu pomocników i ich gońców, którzy wyznaczą osie i każdemu uczniowi wyznaczą  inne, niepowtarzalne miejsce na każdej z sześciu „gałęzi”. W każdym punkcie rozwidlenia gałęzi na trzy kierunki musi być wyznaczony pomocnik rozprowadzający, poinformowany o kształcie gałązek.  Każdy z poinformowanych  uczniów musi użyć „siły sprawczej” swoich nóg, sterowanych umysłem, aby zająć wskazane miejsce.  Ten przykład uzmysławia nam jak precyzyjne i szybkie jest działanie ingenezy.  Ustawia ona w kartezjańskim układzie tryliardy cząsteczek H2O w ażurowy wzór płatka śniegu, w przeciągu ułamka sekundy.

2.8.  GŁÓWNY DOWÓD DZIAŁANIA INGENEZY WEWNĄTRZ ATOMU TLENU

  Odkrycie zjawiska szybszego przyrostu struktury płatka na półosiach X, Y, Z, od przyrostu zaistniałego w tym samym czasie na przeciwległych półosiach  X1, Y1, Z1 dowodzi istnienia ingenezy.
  Atom tlenu - atraktor do sterowania akcją organizuje wokół siebie "aparaturę cybernetyczną", zdolną wysyłać program do każdej gałęzi płatka.  Jest nią krystaliczna sieć cząsteczek H2O zlozina z sześciu heksagonów, lub czasami z trzech, do obsługi sześciu (lub trzech) osi gałęzi płatka (Rys. 5 i 6). 



Rys. 5.  Trygonalny zarys płatka - trzy osie.

6.  Hexagonalny zarys płatka - sześć osi symetrii.




Rys. 7.  Sprzęt Cybernetyczny złożony z trzech heksagonów (układ atomów).
Rys. 8.  Sprzęt Cybernetyczny złożony z sześciu heksagonów.
  atom tlenu alfa - "projektant" atomy tlenu początkujące budowę gałązek

Gałązki na osiach  X, Y, i Z rosną szybciej niż gałązki na osiach X1, Y1 i Z1, gdyż szybciej otrzymują instrukcje budowy (sterowane przez ingenezę, przesyłane krótszymi drogami, po 3 odcinki (oznaczone kolorem czerwonym ), natomiast do początków osi X1,  Y1 i Z1 po 4 odcinki drogi (oznaczone kolorem zielonym).   W centrum każdego płatka znajduje się centralny atom - A - "atraktor".


Rys. 9.  Krystaliczny Przestrzenny Sprzęt Cybernetyczny.
Rys. 10.  Przykład zarodka płatka śniegu.


   Ponieważ energia kryształu jest mniejsza od sumy energii luźnych cząsteczek H2O zaistniały nadmiar energii wzbudza w układzie krystalicznym rezonans elektronowy, ze wzajemną wymianą emitowanych i pochłanianych fotonów.  Atom tlenu - atraktor wysyła tymi fotonami program każdej gałęzi płatka do atomów tlenu początkujących ich budowę, gdyż każda ma być pod innym kątem ułożona w przestrzeni.  Program do przeciwległych gałęzi dociera w różnym czasie.  Wynika to z różnej ilości odcinków  drogi, wiązań kowalencyjnych i wodorowych, po których muszą wewnątrz sprzętu cybernetycznego przebyć fotony niosące logony.  Są one wysyłane z atomu tlenu-atraktora do atomów tlenu początkujących półosie.  Na osiach  X, Y, Z po 3 odcinki, a do początków  półosi X1, Y1, Z1 po 4 odcinki drogi, dlatego budowa tych ostatnich zaczyna się i kończy z określonym opóźnieniem. (Rys. 5, 6, 7, 8, 10).
  Dołączenie  każdej  z trylionów  cząsteczek  H2O następuje przyczynowo, wyłącznie na rozkaz ingenezy, wskazujący jej  lokalizację w przestrzeni kartezjańskiej.  W tym samym czasie gdy na  półosiach X, Y i Z  przybywa po 4 cząsteczki H2O, na półosiach X1, Y1i Z1 przybywa ich tylko po 3.  Pierwsze trzy gałęzie rosną szybciej, naprzeciwległe rosną wolniej, w proporcjach jak 4 do 3 (4/3 = 1,33...)  (wykazuje to pomiar na osiach, Rys 11). 



Rys. 11.   Różnica wzrostu gałęzi płatka śniegu.

Pomiary długości gałązek płatka, mierzone od punktu przecięcia osi symetrii XYZ na adekwatnych odcinkach A + B, oraz A1 +B1 wskazują, że różnią się one proporcjonalnie jak
8 : 6 = 1,333…
W tych samych proporcjach -  8: 6 - różnią się ilości atomów pośredniczących w przekazie instrukcji, na drodze wewnątrz sprzętu cybernetycznego - Rys 7. i Rys 8.  Ta różnica wynika stąd, że kwanty instrukcji budowy są wysyłane wzdłuż drogi wiązań chemicznych od atomu do atomu.  Aby je tam przekodować i wysłać dalej, a kwanty energii zwrócić, muszą w  każdym z nich zaistnieć fizyczne przetasowania cząstek elementarnych posiadających masę, a to jest czasochłonne.  Wyjaśniam to na przykładzie.  Jeżeli każda z sześciu gałązek płatka składa się np. z 1 333 000 000 cząsteczek H2O i do każdej musi być przesłana informacja o jej lokalizacji w przestrzeni, to gdy krótszymi drogami, do trzech gałązek, napłyną instrukcje dotyczące 1 333 000 000 cząsteczek i będą one tam wbudowane, to w tym samym czasie, do trzech naprzeciwległych gałązek, dłuższymi drogami, napłynie ich tylko po 1 000 000 000.  Sprzęt złożony z wielu pierścieni -  Rys.10 - minimalizuje różnice tempa wzrostu gałązek.
   Zauważmy też, że ingeneza wykorzystuje możliwości szybszego zakończenia budowy całości płatka nakazując szybciej rosnącym gałązkom współdziałanie na skrawkach terytoriów, formalnie należących do gałązek rosnących z opóźnieniem (Rys. 11).  Świadczy to, że Ingeneza w pełni panuje nad funkcjonowaniem mechaniki kwantowej atomów.

  Każdą z sześciu dróg (półosi) obsługuje inny z  protonów atomu tlenu.  Fotony doręczają kolejne logony instrukcji i wracają z wiadomością o wykonaniu zadania.  W momencie kiedy na głównej gałęzi mają być zbudowane boczne gałązki, wówczas atom tlenu, położony na przecięciu ich osi, dostaje pełną informację o ich kształtach i pełni rolę kierownika ich budowy.  Taka procedura powtarza się na każdym kolejnym rozwidleniu.  Budowa na każdym etapie jest czasochłonna, gdyż wymaga przemieszczania cząsteczek  posiadających masę.
  Czasami, aby przyspieszyć budowę całości, szybciej rosnące gałązki wykonują dostępną z ich osi część zadania przeznaczonego gałązkom rosnącym wolniej (zob. Rys. 11).

Mamy więc dużo dowodów działania ingenezy sterującej rozwojem płatka

1.   Kontynuacja wzoru z opóźnieniem o biliardy kroków działania na trzech z  pośród sześciu półosi dowodzi, że projekt płatka  był zawczasu zaprogramowany i zapamiętany układami superstrun w  neutronach atomu tlenu projektanta (atraktora).  Realizacja, identycznych szczegółów gałązek na  przeciwległych osiach mogła się odbywać w  różnym czasie gdyż atomy mają pamięć!   To odkrycie wyjaśnia też, że  pamięć ludzka jest zapisana układami superstrun w neutronach atomów mózgu.

2.   Fotony mogą pobierać i przekazywać informacje pomiędzy atomami różnych pierwiastków - tu z atomu tlenu do atomu wodoru i dalej do następnego atomu tlenu, itd.
Ponieważ średniej wielkości płatki są zbudowane z trylionów cząsteczek H2O, dlatego do zakodowania obrazu (projektu) szczegółów ich koronkowych wzorów niezbędne są tryliony superstrun, działających w kwarkach neutronów atomu programującego wzór.  Zatem, kwarki składają się z co najmniej trylionów superstrun (mikrokosmos wnętrza atomu).

3.  Superstruny w fotonach nie występują pojedynczo, lecz w porcjach (kwantach) kodujących logony logicznego działania kwantami energii.  Logony łączą się jak słowa rozkazów i pasują wzajemnie jak klucze do zamków.  Nieograniczone ilości wzorów płatków dowodzą, że logony mają  możliwości tworzenia zharmonizowanych układów wzajemnych w granicach kanonu piękna obowiązującego całą przyrodę.  Ten warunek sprawia, że zarówno każdy płatek śniegu jak i każde inne indywiduum, stanowią części zharmonizowanej organizacji powszechnej.

   Logony są podmiotem kolejnych szczebli wewnętrznego systemu cybernetycznego atomu. Składa się on  z kwantów superstrun,  kwarków,  gluonów, neutronów, mezonów, protonów, oraz    elektronów i fotonów przenoszących logony po za ten system- od atomu do atomu.

  Ingeneza programuje oddziaływanie fotonów na otoczenie ich zróżnicowanym polem EM.

Wnioski:
1.  Atomy są sprzętem cybernetyczno-wykonawczym, stworzonym z absolutną doskonałością.  Ich ingeneza steruje  „nieokreślonością” ruchu ich cząstek elementarnych w sposób ściśle określony.  Zauważmy, że wewnętrzne systemy cybernetyczne atomow, uzywajac kwantów energii organizują materię w niepowtarzalne lecz funkcjonalne kształty płatków, bez udziału „doboru naturalnego”.
2.  Systemy cybernetyczne funkcjonują zarówno w atomach, cząsteczkach, kryształach jak i w żywych komórkach.  Układy sprzętu cybernetycznego obsługującego ingenezę są doskonale sprzężone w skali mikro i makro, dlatego może ona kierować rozwojem  zarówno płatków śniegu, organizmów białkowych  jak i organizmów Ziemi oraz Wszechświata.
3.  Program kształtu płatka powstaje wewnątrz atomu tlenu-atraktora,  tworzy on wokół siebie układ cybernetyczny niezbędny do realizacji programu
4.  Każdy rosnący płatek, poczynając od pierwszej cząsteczki H2O, możemy traktować jako organizm, który sam siebie projektuje i buduje.
5.  Ingeneza cząsteczki H2O pełni tu rolę genu-organizuje materię, nadaje jej trzeciorzędową strukturę skrzydełek płatka. 
6.  Niepowtarzalne kształty płatków nie są  zdeterminowane prawami fizyki i nie powstają w wyniku ewolucji, lecz są programowane przez ingenezę i tworzone skokowo.
7.  Skokowy rozwój całej ziemskiej przyrody wynika z działania programów ingenezy, kodowanych w atomach uczestniczących w  jej życiu.
8.  Badanie rozwoju płatka zbudowanego z cząsteczek H2O, bez udziału DNA, pozwoliło odkryć najistotniejsze, dotąd nie znane zjawisko twórczego działania ingenezy.  Steruje ona od wewnątrz atomów rozwojem struktur materialnych w skali makro.  To odkrycie radykalnie zmienia dotychczasowy pogląd na działanie DNA.  Zrozumieliśmy, że informacja genetyczna jest zakodowana (zapamiętana) logonami ingenezy wewnątrz atomów DNA i  stamtąd wysyłana fotonami wzdłuż wiązań chemicznych atomów DNA steruje rozwojem organizmów.
9.  Ingeneza wiodącego atomu tlenu może w EMpM, wytworzonym przez krystaliczny układ cybernetyczny, nadać funkcjonalny kształt materii płatka śniegu.  Ten wniosek jest wskazówką dla biologów, parających się nierozwiązanym dotąd problemem - jak działa trzeciorzędowa krystaliczna struktura DNA, współdziałająca z polarnymi cząsteczkami wody.  Działa tam ingeneza zakodowana m.in. w atomach węgla (ich jądra, podobnie jak atomów tlenu, są statyczne, nie mają spinu). 
 DNA jest sprzętem cybernetycznym dla Ingenezy.  Sprzęt cybernetyczny jest sterowany przez Ingenezę i kodowany układami superstrun w jądrach atomów  DNA.

2.9.  Elektromagnetyczne  pole morfogenetyczne ( EMpM) - narzędzie działania ingenezy.


  Elektromagnetyczne pola o różnym zasięgu powstają zarówno wokół  pojedynczych fotonów, kwarków, hadronów lub atomów, jak i wokół cząsteczek, a także wewnątrz i wokół wielkich ciał makroskopowych.  Każde takie pole wytwarza przestrzeń działania określonego poziomu siły sprawczej sterowanej przez ingenezę.  Pole EM nie ma masy, ale jest rzeczywistym zjawiskiem fizycznym.  Fale EM pola przenoszą z prędkością światła zróżnicowane oddziaływania.  Takie pole może być wzbudzone wokół atomu tlenu tej cząsteczki H2O,  która zapoczątkowuje tworzenie układu cybernetycznego i jego EMpM, niezbędnego do budowy płatka śniegu (Rys 7 i 8).  Ingeneza wykorzystuje je do  kształtowania struktury przestrzennej w skali makro, na trzech lub sześciu osiach symetrii płatka.
  W każdym punkcie przestrzeni tego EMpM siły elektromagnetyczne działają na ładunki elektryczne i bieguny magnetyczne cząsteczek H2O, z których jest budowany płatek.  Cząsteczki oddziałują z energią wektorów pola i przemieszczają się na wyznaczone miejsca.
   Istnieje  pięć wektorów pola morfogenetycznego, które mają charakter elektromagnetyczny: 
-  natężenia pola elektrycznego,
-  indukcja elektryczna,
-  indukcja magnetyczna, 
-  natężenie pola magnetycznego.
-  wektor grawitacji.
  Programy ingenezy uwzględniają wektor grawitacji anizotropowo, tak, że płaszczyzna płatka („spadochronu”) jest prostopadła do kierunku jego działania.  Istnieje też wektor czasu, któremu podporządkowane są kolejne zmiany niepowtarzalnych algorytmów działania wektorów pola EM.  Pole EM płatka ma ograniczony zasięg, rośnie ono wyprzedzając jego wzrost.
  Również w komórkach organizmów białkowych, krystaliczna substancja DNA wytwarza EM pole morfogenetyczne. Czynią to również białka-enzymy sterujące procesem biosyntezy   trzeciorzędowej struktury organów organizmów.
   
 Spójrzmy na  płatki „A” i „B” na rysunku 12 (poniżej) -  ich naprzeciwległe gałązki są niesymetryczne.

  
Rys. 12.   Niesymetria na półosiach.

  Widzimy, że jednakowe atomy tlenu mogą inicjować układy trzech lub sześciu osi symetrii płatka i stosować na nich niepowtarzalne, symetryczne lub asymetryczne wzory.  Aby ulokować każdą z tryliardów cząsteczek H2O, w tak  asymetrycznie zaprogramowanych naprzeciwległych gałązkach, potrzebne były w ułamku sekundy co najmniej tryliardy niepowtarzalnych algorytmów działania.
  Taka prędkość i precyzja działania Ingenezy wskazuje, że program zawczasu zawierał szczegółowe instrukcje, dotyczące lokalizacji każdej cząsteczki H2O.  To z kolei wskazuje, że wewnątrz kwarków neutronów działają więcej niż tryliardy superstrun, kodujących kształt.
  Układy superstrun mają się do kształtów płatka podobnie, jak się ma rysunek architektoniczny do powstającej budowli.  Kolejne algorytmy programu (wzoru) rosnącego płatka są z neutronów przesyłane mezonami do wnętrza protonów.  Stąd za pośrednictwem elektronów  są one wysyłane fotonami drogą wiązań chemicznych na przestrzeń EMpM,  Ukierunkowana energia fotonów –węzłów pola EM oddziałuje z przyciąganymi lub odpychanymi cząsteczkami. Masa tych cząsteczek H2O warunkuje prędkość ich przemieszczania i limituje czas budowy.


Zmiany algorytmów kolejnych faz rozwoju  kształtów płatka, mają charakter skokowy, nieliniowy,  podobnie jak  skokowe są metamorfozy owadów i zwierząt zmieniających środowisko.

Wnioski:
1.  Atomy tlenu są zdolne przetwarzać różne złożone informacje.
2.  Najpierw Ingeneza tworzy w neutronach  program (pełny projekt kształtów), następnie  protony ten program realizują, kolejnymi kwantami energii  siły sprawczej. 
3.  Realizacja   trzech lub sześciu gałązek płatka jest sterowana z atomu tlenu-atraktora.
4.  Zmiany algorytmów kolejnych faz rozwoju (metamorfozy kształtów płatka, na rys.4 zaznaczone kolorami), mają charakter skokowy, nie liniowy,  podobnie jak  skokowe są metamorfozy owadów i zwierząt zmieniających środowisko, np. gąsienica-poczwarka- motyl.
5.  Skończona lecz nieograniczona ilość niepowtarzalnych kształtów płatków śniegu wskazuje, że EM pole morfogenetyczne jest oscylatorem o nieskończonej liczbie swobody tworzenia  algorytmów działania.  Niepowtarzalność wzorów płatków wymaga swobody („nieokreśloności”) ruchu cząstek elementarnych,  początkujących proces sterowania rozwojem.
6.  Bogactwo  wzorów płatków jest odwzorowaniem bogactwa wzorów układów superstrun jakie mogą powstać w kwarkach  atomu tlenu - atraktora. 
7.  Jednakowe cząsteczki H2O mogą pełnić rolę genu i organizować materię płatka śniegu, o różnych kształtach, podobnie jak jednakowe cząsteczki białka RNA mogą organizować różne kształty różnych organów organizmów białkowych.



2.10.  Procesy regeneracji uszkodzeń płatków są sterowane przez ingenezę.



 Najdobitniej hipotezę ingenezy potwierdza odkrycie często występującego zjawiska regeneracji uszkodzonych gałązek płatków (przywracanie aerostatyki).  Proces ten przebiega podobnie jak regeneracja gałązek roślin (zob. schemat Rys 10).  Porównajmy odnośne fragmenty gałązek organizmu rośliny i gałązek organizmu płatka - zobacz  Rys. 13 ...16.  Znajdziemy tam dowody podobnego działania ingenezy w atomach cząsteczek H2O i DNA.



Rys.  13.  Schemat odrostu.


Schemat celowej regeneracji struktury, występujący u płatków śniegu i u roślin. Funkcje utraconej gałązki przejmuje odrost z sąsiedniej gałęzi, który wypełnia lukę.



Rys. 14.  Schemat odrostu.


Kolory:   odrosty      utracone gałązki.

Rys. 15.  Fotografia gałązki z uszkodzeniem.

Rys. 16.  Płatek śniegu z uszkodzeniem.



Rys. 17.  Odrosty przejmujące funkcję utraconej gałązki.



Rys.  18.  Złamanie układu heksagonalnego.
Przy złamaniu gałązki następuje złamanie układu heksagonalnego atomów i lokalne zakłócenie EM pola morfogenetycznego. W tym miejscu złamana gałązka już nie odrośnie.  Ingeneza inicjuje odrost z innej sąsiedniej najbliższej gałązki.


  Regeneracja  jest skokowym dostosowaniem się organizmu do zaistniałej sytuacji wynikającej z przyczyn zewnętrznych. Widzimy, że schematy regeneracji gałązek roślin, sterowanych przez informację cząsteczki DNA, są podobne do schematów regeneracji gałązek płatków, sterowanych przez ingenezę cząsteczki H2O. Jest to jeszcze jeden ważny dowód naszego odkrycia , które mówi że atomy kodują i przetwarzają informacje.
  Najwięcej informacji możemy odczytać z widoku płatka śniegu ze złamaną osią symetrii. Rys 16 i 17.     Widoczne są tu ślady  skomplikowanej „naprawy” złamanej,  jednej z sześciu jego  gałęzi. Oś  tej gałęzi, po złamaniu, nie mogła być ponownie ustawioną w linii osi pierwotnej, gdyż   skrystalizowana już i przesunięta u jej nasady materia stawiała opór. Siłą EMpM ta gałąź (jej oś) została  ustawiona  równolegle, lecz obok pierwotnej osi (patrz foto); dlatego do odzyskania aerostatyki (równowagi) niezbędne było  dodanie materii w odpowiednich miejscach.
  Gdyby tę  naprawę miał wykonać człowiek, musiałby umysłem opracować logiczny program przywrócenia aerostatyki,  obliczyć i zapamiętać ile i gdzie trzeba dodać materii, po czym     wyprostować oś i „dokleić” miliardy  cząsteczek H2O, zgodnie z tym programem.
   W przyrodzie, do regeneracji  aerostatyki płatka potrzebna jest również pamięć kształtu. (Trwała pamięć wymaga zakodowania treści w atomach trwale powiązanych w cząsteczki i kryształy). Potrzebny jest też niematerialny program, oparty na logicznych obliczeniach.  Potrzebne także są „ręce”- narzędzia fizycznego działania, służące do naprawy.
  Proces regeneracji dokonuje się w ułamku sekundy, co dowodzi, że ingeneza posługuje się  mechaniką kwantową i EMpM.  Widoczna tu genialnie wykonana regeneracja aerostatyki płatka jest dowodem, świadczącym, że  procesy tworzenia  różnych programów, wymagających skomplikowanych obliczeń, zachodzą wewnątrz atomów   (w tym przypadku w neutronach  atomów tlenu).  Żaden genialny inżynier nie wykona planu regeneracji tak szybko jak czyni to atom tlenu.  Różnego typu uszkodzenia wymagały zróżnicowanej regeneracji (zob. Rys. 13 do 17), co dowodzi,  że ingeneza może tworzyć różne logiczne programy, adekwatne do uszkodzenia.  Narzędziami realizacji programów są protony, z ich elektronami i fotonami- kwantami energii działania (h) w EMpM.    
  Przedstawione dowody regeneracji świadczą, że w atomach, połączonych w kryształy może być zapamiętana i  przetwarzana bardzo złożona informacja.  Dotychczas takie umiejętności przypisywaliśmy tylko atomom naszego mózgu! Możemy więc wnioskować, że nasz umysł zapamiętuje i działa świadomie, ponieważ tak działa ingeneza w atomach mózgu.  Zatem, atomy nie są dziełem przypadku, lecz genialnie stworzoną aparaturą cybernetyczno-wykonawczą.
  Wiemy, że na początku był wodór.  Z atomów wodoru w procesie syntezy, w kolejnych pokoleniach gwiazd Wszechświata powstały atomy ponad 100 różnych innych pierwiastków.  To dowodzi, że struktura i mechanika tych pierwszych atomów a także  gwiazd  nie była przypadkowa, lecz  zaprogramowana celowo, tak aby taka synteza była możliwa.(zob. p. 10)



Wnioski:
1.  Atomy  są  sprzętem cybernetycznym  stworzonym do kodowania  i przetwarzania ingenezy
2.  Mechanika kwantowa atomów  jest sterowalna, steruje nią ingeneza.
3.  Ingeneza posługuje się mechaniką kwantową i EMpM, jako siłą sprawczą rozwoju  struktur materialnych w skali makro.
4.  Atomy mogą przyjmować i przekazywać nawzajem  ingenezę  i przetwarzać ją z ogromną prędkością. Aparatura atomów, sterowana przez ingenezę, może dokonywać obliczeń niezbędnych do rozwoju i regeneracji struktur materii. 
5.  W różnych atomach trwale zespolonych w kryształy i makrocząsteczki, takie jak białka i DNA, cząstkowe programy ingenezy mogą łączyć się i tworzyć pamięć genetyczną.      
6.  Programy ingenezy dotyczą celowej, skokowej kreacji wszystkich powtarzalnych struktur, takich jak kwarki, atomy, cząsteczki, płatki śniegu, białka, RNA, DNA, organizmy białkowe, planety, gwiazdy, galaktyki i inne organy organizmu wszechświata (według teorii darwinowskiej - przypadkowe twory.)  
7.  Działanie niematerialnej ingenezy poprzedziło narodziny atomów, ich mechanika kwantowa zawczasu została zaprogramowana tak, aby kodowanie i twórcze oddziaływanie ingenezy było w nich możliwe. Zatem, na początku było „słowo”- pierwotna informacja-ingeneza – imperatyw rozwoju.  Ingeneza tworzy zarówno prawa fizyki i matematyki jak i prawa kanonu piękna.



Dodatkowe Dowody Celowego Dzialania Ingenezy.
Oparte na analizie procesu regeneracji aerostatyki płatka śniegu ze złamaną i przesuniętą w bok osią symetrii trzonu jednej z sześciu jego głównych gałęzi.


Rys. 19.  Regeneracja uszkodzenia.

   Regeneracja uszkodzonej powierzchni płatka, dynamicznie oddziałującej z powietrzem, ma zapewnić spokojne jego opadania, jak małego spadochronu. Taki zabieg pozwoli uniknąć dalszych lawinowo narastających kolizji z innymi płatkami.
  Mamy tu dowód, że  w cząsteczkach H2O zachodzi przetwarzanie bardzo złożonych informacji o rodzaju i wielkości uszkodzeń płatka oraz programowanie celowej jego naprawy.  Przypadkowe przesunięcie osi gałązki zostało CELOWO zrekompensowane dołożeniem  dodatkowej masy (oznaczone kolorem pomarańczowym)



Przesunięta po łuku materia uniemożliwiła ustawienie osi gałęzi na pierwotnym miejscu

Gałązka powiekszona przez ingenezę celowo, aby wypełnić powstałą tu lukę i przejąć część funkcji, pełnionej przez przesuniętą materie trzonu gałęzi.

B  - A    = przesunięcie osi
  2


Dodatkowa masa kompensujaca asymetrie.
Przesuniecie struktury krystalicznej po luku.

Pierwotna oś symetrii (przed złamaniem).

Przesunięta oś symetrii (położenie po regeneracji).

Położenie osi po złamaniu (przed regeneracją).

Rys.  20.   Regeneracja z przesunięciem osi symetrii.



Sąsiednia gałązka została przez ingenezę celowo powiększona, aby wypełnić powstałą tu lukę i przejąć część funkcji, pełnionej przez przesuniętą materie trzonu gałęzi.

Widoczne przesunięcia po łuku struktury krystalicznej wskazują, że oś (trzon) gałęzi, uszkodzonej w zderzeniu z innym kryształem lodu, była odchylona o kilkanaście stopni.  Siłą pola EM płatka ta oś została ponownie ustawiona równolegle do pierwotnego kierunku (jak strzałka kompasu w EM polu ziemi), lecz z przemieszczeniem w lewo, gdyż przesunięte uprzednio po łuku kryształy stawiały opór u nasady gałęzi.  Powstała z tej przyczyny asymetria masy została zrekompensowana dodaniem w odpowiednich miejscach niezbędnej ilości kryształu.  Mamy tu dowód celowego, bardzo złożonego działania ingenezy, zmierzającego do regeneracji aerostatyki płatka.

Zanim przejdziemy do dowodów działania ingenezy w organizmach białkowych (p.14), dokonajmy    podsumowania uzyskanej wiedzy, w nieco innym naświetleniu (p.10-13) .



2.11.  Ingeneza stanowi imperatyw rozwoju organizmu wszechświata i życia na Ziemi. Atomy  stanowią „aparaturę” celowo przystosowaną do kodowania ingenezy.



  Działanie programów ingenezy w atomach można, w  dalekim uproszczeniu,  porównać do działania programów w komputerach. Jednak działanie aparatury komputera, stworzonego przez człowieka, jest nieporównywalnie  wolniejsze od  działania „aparatury” atomu- „komputera strunowo-kwantowego”. Doskonałość programów ingenezy jest absolutna,  dowodem tego jest nieustanny, zharmonizowany rozwój  Wszechświata.
  Zarówno nasze życie, jak i życie naszej planety oraz   galaktyki, stanowią  współzależne fragmenty życia  organizmu Wszechświata. Imperatyw jego rozwoju jest zakodowany w jego atomach.     Logony ingenezy („rozkazy kierunku, miejsca i czasu działania”), kodowane w kwarkach są niepodzielne, wynika to ze znanej fizykom zasady „uwięzienia kwarków”:  Są one tak silnie związane polem gluonowym ( Yanga-Millsa), że nigdy nie występują oddzielnie, zawsze kodują pełne algorytmy logonów. Seria różnych logonów wyznacza kroki algorytmów  działania kwantami energii. Ingeneza z wyprzedzeniem warunkuje (ustala) następstwa kolejnych zdarzeń w wektorze czasu. Ingeneza  wymusza celowe  zharmonizowanie kroków rozwoju, współzależnych organów każdego organizmu, również organizmu Ziemi.



2.12.  Atomy są  nośnikami programów wszystkich form życia organizmu Wszechświata i  narzędziami realizacji tych programów.



  Rozwój naszego Wszechświata, z jego niewyobrażalną wielkością, mierzoną kilkunastoma miliardami lat świetlnych, jest ściśle związany z tym co się dzieje wewnątrz jąder jego atomów. Mogą one  wzajemnie przekazywać  ingenezę, nawet na odległości kosmiczne (fotonami, z prędkością światła), dzięki temu proces rozwoju różnych organów organizmu Wszechświata jest nieustannie koordynowany.  Podobne powiązania w biologii nazywamy symbiozą.  Przykładem może być życie białkowe powiązane z życiem organizmu kuli ziemskiej,  a tej ze słońcem i naszą galaktyką.
  Programy ingenezy kodowane w jądrach atomów są imperatywem  rozwoju wszystkich materialnych struktur organizmu Wszechświata. 



2.13.  Ingeneza jest pierwotną informacją, z jej logonów powstają wtórne informacje. Specyficzny zbiór logonów ingenezy, kodowanych w atomach mózgu, tworzy umysł.



  Czegoś nie można zrobić z niczego.  Bez pierwotnych atomów nie może być zbudowana żadna materialna struktura wszechświata,  a bez logonów ingenezy  nie może powstać  żaden program (instrukcja)  celowego rozwoju  tych struktur.  Dotyczy to  również  życia białkowego na Ziemi i jego specyficznej  informacji genetycznej, zakodowanej całymi zbiorami  algorytmów  ingenezy, w atomach  DN.  Dzięki takim geniuszom jak J.D. Watson, F. Crick i M. Wilkins ( Nobliści 1962) wiemy, że DNA zawiera instrukcję całego procesu rozwoju wszystkich organów człowieka. Jego rozwój płodowy trwa 9 miesięcy.  W każdej sekundzie w każdej komórce każdego organu  zachodzą miliony  reakcji chemicznych sterowanych informacją DNA.   Łańcuch DNA składa się z atomów jedynie pięciu pierwiastków: węgla, azotu, tlenu, wodoru i fosforu.  Zakodowana w nich informacja może dotyczyć programu procesu rozwoju tak różnych organów organizmów, jak np. kwiat rośliny lub oko człowieka, podobnie jak w jednakowych atomach tlenu  informacja, zakodowana logonami,  dotyczy programu zupełnie różnych kształtów płatka.
   Również z logonów  ingenezy powstaje taka wtórna informacja, jaką tworzy nasz umysł.. Są one zakodowane na poziomie subkwantowym, w atomach mózgu. Atomy mózgu są trwale połączone w cząsteczki, kryształy, białka, RNA, DNA, neurony oraz różne, specyficzne struktury związane z odbiorem  informacji organami wzroku, słuchu, dotyku, powonienia, smaku, wyczucia równowagi, rytmu, itd.  Na tej materialnej bazie, ingeneza tworzy niematerialną psychikę i rozum zdolny do abstrakcyjnego myślenia.  Myśl jest tworzona w mózgu wszystkich kręgowców, jednak tylko u człowieka, w określonej części mózgu (lewa półkula), może ona być z ingenezy przekształcona w informację zwerbalizowaną . 



2.14.  Cały Wszechświat i cała przyroda ziemska są zobligowane kanonem piękna.



  Patrząc na niepowtarzalny majestat wschodów i zachodów słońca lub na rozgwieżdżone niebo, w pogodną noc, doznajemy odczucia piękna.  Podobnych wrażeń doznajemy obserwując funkcjonalne kształty i barwy kwiatów lub symetrię skrzydeł motyla, harmonię kształtów drzew, ich liści i owoców.  Teleskopy pozwalają  dostrzec harmonię i symetrię kształtów galaktyk. Świat, widziany pod mikroskopem,  zadziwia nas harmonią barw i pięknem kształtów mikroskopijnych organizmów, podobnie jak pięknem i symetrią niepowtarzalnych kształtów płatków śniegu.  Intuicyjnie wyczuwamy, że istnieje jakiś wspólny czynnik, który kształtuje  harmonię i piękno  wszechświata.  Teraz już wiemy, że tym czynnikiem jest ingeneza, kodowana kwantami (porcjami) superstrun w atomach.  Wszystkie logony ingenezy są wzajemnie zharmonizowane, w wyniku ich działania powstają struktury materialne wzajemnie zharmonizowane.  Fizyka kwantowa ujawnia funkcjonalność i harmonię działania wnętrza atomu. Atom  ma dużą symetrię, jego cząstki elementarne mogą zmieniać miejsce i tworzyć różne układy symetrii.  Każda odmiana symetrii pozwala na inne zachowania i działania.  Człowiek aby działać, np. chodzić musi dynamizować symetrię układu ciała  i  energii potencjalnej  mięśni . Atom aby działać też musi łamać symetrię swej energii i może to robić pięknie, na bardzo wiele sposobów, gdyż ma dużą symetrię.  Ingeneza wykorzystuje te możliwości. Jej programy są  złożone ze wzajemnie zharmonizowanych logonów, które  wymuszają  piękno każdego kwantu działania w procesie tworzenia kolejnych struktur Wszechświata.  Proces rozwoju poszczególnych organów  organizmu wszechświata, podobnie jak proces rozwoju organów zwierzęcia lub rośliny, jest celowo zsynchronizowany w czasie.  Piękno jest skwantowane, każdy foton przekazuje ingenezę falą której długość mieści się w fali odbierającej wielokrotnie, bez ułamków.
  Funkcjonalność i wzajemne  zharmonizowanie kolejno, skokowo powstających struktur materialnych Wszechświata jest fundamentalną zasadą kanonu piękna programów ingenezy.



2.15.  Dowody działania ingenezy, zaczerpnięte z dziedziny biologii molekularnej.



Teraz zdobytą przez nas wiedzę o tym, że ingeneza kodowana w atomie tlenu może programować nieograniczone ilości kształtów płatków śniegu, połączmy z wiedzą uzyskaną w wyniku wielkich odkryć w dziedzinie biologii i chemii:

1.  Erwin Chargaff badając skład chemiczny DNA (1943r), odkrył, że stosunek ilościowy zasad  adeniny i tyminy oraz guaniny i cytozyny, pozostaje zawsze taki sam dla każdego DNA pobranego od tak różnych   gatunków organizmów jak roślina  i człowiek.  To odkrycie wskazuje, że identyczne pod względem chemicznym zestawy atomów mogą mieć zakodowane różne  informacje.

2.  Gobin Khorana wraz z Marshallem Nirenbergiem i Robertem Hollym w 1968r otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.  Dla naszego rozumowania istotne jest dokonane przez nich m.in. odkrycie, że określone odcinki DNA (wycięte enzymami) mogą zachować swoje funkcje biologiczne.  To dowodzi, że atomy tych małych odcinków DNA mają zapisaną  instrukcję   procesu budowy poszczególnego organu, który rozwija się przez kilka  lat. Postarajmy się to zrozumieć.  Wiemy, że niektóre biologiczne procesy fotochemiczne zachodzą w czasie bilionowych części sekundy ( J.Deisenhofer, R. Huber i H. Michel. Nagroda Nobla 1998).  W każdym takim kolejnym odcinku czasu, proces rozwoju struktur biologicznych toczy się na innym etapie, wymagającym innego algorytmu działania.

   Cały proces rozwoju organizmu, trwający latami, musi być pod absolutną kontrolą,  gdyż w każdym bilionowym ułamku sekundy kolejny etap reakcji biochemicznej  może się  potoczyć w niepożądanym kierunku. W każdym takim ułamku sekundy ingeneza musi wybierać pośród wielu strukturalnych opcji, na jakie pozwala nieokreśloność   ruchu cząstek elementarnych atomu początkujących różne reakcje chemiczne.  Ingeneza z wyprzedzeniem o jeden krok determinuje algorytm działania elektrodynamiki kwantowej cząstek , tak aby powstawała struktura zamierzona programem genetycznym, a nie przypadkowy produkt chemiczny.

     Jednak nikt dotąd nie wyjaśnił jak ta informacja jest zapisana i odczytywana z niezbędną prędkością, gdyż nikt nie znał działania ingenezy . W podręcznikach biologii spotykamy  określenia takie  jak „dzieje się to spontanicznie w sposób naturalny”, lub „łączenie się gotowych główek i ogonków bakteriofaga jest spontaniczne”(wg Wooda i Edgara, 1967), albo „życie powstało w sposób naturalny, narodziło się w wyniku spontanicznego procesu.” (wg Christian R.  de Duve 1995). Mam nadzieję, że obecnie, po odkryciu ingenezy określenia takie jak „przypadkowy, spontaniczny proces biologiczny” lub „naturalna samo-organizacja materii” będą wykluczone z języka naukowego. Materię organizuje ingeneza.ąą

   Ujawniona prędkość działania ingenezy pozwala zrozumieć w jaki sposób mogą powstać struktury tak skomplikowane jak żywe organizmy  białkowe.  Naukowcy, którzy w ubiegłym wieku odkryli DNA wiedzą, że dotychczas ujawniona została tylko mała cząstka tajemnicy jego działania.  Mianowicie, odkryto tylko taką jego funkcję, która polega na przekodowaniu informacji z około 2% taśmy DNA na taśmę RNA i za jej pośrednictwem syntezy białka potrzebnego do budowy organizmu.  Można to porównać do odkrycia procesu produkcji cegły.  Budową domu z cegieł kieruje człowiek, a kto kieruje budową organizmu?

     Jaki czynnik  steruje milionami   reakcji chemicznych  zachodzących w  ułamkach sekundy  w każdej komórce organizmu? Wiemy, że nawet u najprostszych organizmów, jak np. bakterii purpurowej,   etapy reakcji fotosyntezy zachodzą  w femtosekundach (10ˉ15 s).      U roślin, przepływ elektronów pomiędzy cząsteczkami chlorofilu trwa 21 pikosekund (21 milionowe milionowych s.) i uruchamia proces utleniania wody, a następnie redukcję dwutlenku węgla ( George Porter. Nagroda Nobla 1967r).  Tak szybkimi reakcjami może sterować czynnik posługujący się zjawiskami fizycznymi zachodzącymi z jeszcze większą prędkością.  Jest nim ingeneza, posługująca się mechaniką kwantową  atomów DNA. 

Przybliżmy obraz jej działania: Wszystkie związki organiczne są  cząsteczkami zawierającymi węgiel.  Atomy węgla mają cztery elektrony na zewnętrznej, drugiej powłoce atomu. To pozwala tworzyć jednocześnie cztery mocne wiązania.  W  układach pierścieni węglowych, jakie występują w strukturze białek, występuje zjawisko rezonansu (interakcja elektronów), działające z prędkością 10ª¢ impulsów na sekundę. W tym odcinku czasu 10 \ª¢ sekundy,  elektrony atomów wysyłają wzajemnie  fotony z ingenezą. Każdy pojedynczy foton może wytworzyć własne pole EM, co  pozwala ingenezie z tą prędkością  koordynować programy rozwoju organów,  nawet tak złożonych  jakim jest  mózg człowieka.

  Nasz mózg jest  układem fizycznym, około biliona komórek. W tym około sto miliardów neuronów, które mają po około 10000 połączeń. Mózg płodu rozwija się wraz z rozwojem zmysłów.  Aby sterować działaniem tylko jednej z miliardów komórek powstającego zmysłu wzroku, potrzeba w każdej sekundzie tryliony odpowiednio zróżnicowanych  algorytmów  działania.  To dowodzi, że istotą pracy ingenezy jest działanie od wewnątrz atomów DNA, z prędkością  działania ich mechaniki kwantowej.

    Nasz umysł stanowi zbiór ingenezy w postaci gotowych całych instrukcji, zakodowanych w atomach DNA i atomach białek pamięci.  W zdecydowanej większości służą one do sterowania organizmem.  Tylko część z nich jest przetwarzana na wtórne informacje (powstające znacznie wolniej), które może odebrać nasza świadomość.  Część z nich możemy słowami przekazać innym. Jest to możliwe, ponieważ ingeneza może być w atomach mózgu (najnowszej jego warstwy, w lewej półkuli) przetworzona na pochodną - wtórną informację, zwerbalizowaną, jaką posługuje się człowiek.

3.  Nasze ciało składa się z około stu bilionów komórek, w każdej komórce działa dwa metry DNA . James Dewej Watson ( l.n. Nobla 1962), jeden z odkrywców struktury DNA, podaje, że łańcuch DNA zawiera około trzech miliardów nukleotydów, które kodują kilkadziesiąt tysięcy genów, działających współzależnie!  Złożoność i prędkość działania ingenezy, w procesie koordynacji  rozwoju i regeneracji różnych naszych organów, przekracza granice wyobraźni ludzkiej. Zajmijmy się więc prostszym organizmem, jakim jest wirus.

4.  Na pograniczu materii „ożywionej” i „nieożywionej” funkcjonują wirusy, możliwe do uzyskania w postaci krystalicznej.  Wirusy-fagi nie posiadają  budowy komórkowej i nie mają  własnych układów enzymatycznych; powielają się one w obcych żywych komórkach, wykorzystując szlaki metaboliczne gospodarza (np. bakterii).  Proces łączenia się części bakteriofaga w całość można wywołać i śledzić in vitro: Łączenie się gotowych główek i ogonków jest spontaniczne,  nie wymaga materiału genetycznego( Claude A. Villee). Owa rzekoma „spontaniczność” wskazuje, że krystaliczne białka tych cząsteczek wytwarzają EM pola morfogenetyczne, tak jak tworzą je krystaliczne  płatki śniegu.  W tym polu  impulsy energii kwantowej, sterowane ingenezą, celowo kierują ogonki i włókienka ogonków tak, że trafiają one odpowiednimi końcami w odpowiednie miejsca, podobnie jak cząsteczki H2O trafiają do odpowiedniego miejsca budowanej lub regenerowanej gałązki płatka śniegu.

   Mamy tu dowód, że nie tylko DNA ale również cząsteczki białka kodują i przetwarzają złożone informacje.  Odkrycie ingenezy działającej we wszystkich atomach, wskazuje, że introny, uważane dotychczas za odcinki DNA nie kodujące, w rzeczywistości kierują rozwojem organizmów, natomiast eksony są zaledwie narzędziem wykonawczym.

 Dowód: DNA wirusów, wykorzystuje eksony bakterii jako narzędzi do reprodukcji wirusa.

5. Dalszych dowodów wskazujących, że atomy są nośnikami ingenezy, dostarcza połączenie wiedzy o chromodynamice kwantowej jądra atomu, z odkryciem dokonanym przez E. Nehera i B Sakmana (l. n. Nobla 1991).  Dotyczy ono istnienia kanałów jonowych w błonach komórkowych, służących do przekazywania informacji koordynujących działanie komórek, (złożoność procesów zachodzących w komórce i w dużej fabryce jest porównywalna).  Odkryli oni, że komórki komunikują się  za pomocą strumienia jonów sodu i potasu. Jak wielką ilość informacji muszą te jony przenosić, w każdym miliardowym ułamku sekundy, w trakcie powstawania zawiązków poszczególnych organów, przedstawiłem powyżej. Taką  ilość informacji w ułamku sekundy może przetwarzać tylko „aparatura” działająca  z prędkością mechaniki kwantowej w jądrach owych jonów sodu i potasu.

Wniosek.  Procesy sterowania rozwojem organizmów białkowych zachodzą z udziałem mechaniki kwantowej atomów, wchodzących w skład ich DNA.  Celowość i funkcjonalność oraz piękno kształtów organizmów, podobnie jak piękno płatków śniegu, nie wynika z praw fizyki, lecz z działania ingenezy, celowo sterującej prawami fizyki od wewnątrz atomów.   



3.  IMPLIKACJE



3.1.  Implikacje wynikające z odkrycia ingenezy i roli jaką pełni mechanika kwantowa.



  Odkrycie ingenezy - czynnika niematerialnego, sterującego od wewnątrz atomów rozwojem  materialnych struktur organizmu wszechświata wskazuje, że materia jest zaledwie podłożem  głównej, niematerialnej istoty życia.  Paradygmat „naukowy”, oparty na materialistyczno- mechanistycznym światopoglądzie okazał się błędem.  Blokuje on możliwości poznawcze umysłu ludzkiego tym  twierdzeniem które mówi, że rozwój kosmosu jest dziełem bezrozumnego przypadku.  Dotyczy to także życia człowieka.  W świetle odkrycia ingenezy, wiedza osiągnięta w różnych dziedzinach nauki i filozofii, wymaga korekty.  Podział na materię ożywioną i nieożywioną jest  błędny, gdyż najbardziej żywym organizmem jest atom.  W kontaktach z innymi atomami w jego pulsującym wnętrzu przebiegają szybkie procesy wzajemnego przekazywania i przetwarzania  ingenezy, której programy są  istotą życia.
  W każdym atomie przejawia się wola Twórcy ingenezy, wyrażana imperatywem rozwoju .
  To odkrycie  podważa darwinowską teorię przypadkowej ewolucji.  To prawda, że prawa doboru naturalnego są więcej niż hipotezą, oddziałują one rygorystycznie również na poczynania człowieka.  Na rynku gorsze produkty, np. samochody, są wypierane przez lepsze, ale to nie dobór naturalny je konstruuje.  Projektuje je człowiek swoim umysłem  i realizuje  wykorzystując prawa fizyki.  Podobnie żywe organizmy ziemskie nie są tworzone przez dobór naturalny. Były one i są nadal tworzone skokowo, dzięki działaniu programów ingenezy.  Tak stworzone organizmy podlegają prawu doboru naturalnego. Ich dalszym dostosowaniem do ciągle zmieniających się warunków zewnętrznych steruje ingeneza.



3.2.  INGENEZA STERUJE SKOKAMI ROZWOJU MATERII I METAMORFOZĄ ORGANIZMÓW.



 Wysiewy nowych gatunków organizmów następowały skokowo: młodociane organizmy przechodziły metamorfozę i zajmowały nową niszę ekologiczną. Metamorfozy mogły być w następnych pokoleniach odwracalne np. kijanka -> żaba i znów kijanka -> żaba... itd., lub nieodwracalne np. ryby -> gady -> ptaki (tak powstają nowe gatunki).

Rys. 21.   Wektor czasu w skali zycia jednego pokolenia sluzowcow


Rys. 22.  Wektor czasu w skali zycia jednego owada.

Rys. 23.  Wektor czasu w skali zycia jednego kregowca.


Rys. 24.  Wektor czasu w skali rozwoju jednego gatunku.

Rys. 25.  Wektor czasu w skali życia na Ziemi.



3.2.  Odkrycie Ingenezy - Skokowa Ewolucja



  Odkrycie ingenezy pozwala zrozumieć, że rozwój wszechświata i życia na Ziemi następował skokowo. Nowe gatunki organizmów pojawiały się skokowo.
 
  Rozwój organizmu kosmosu, sterowany ingenezą, przebiega nieliniowo, ma charakter  skoków jakościowych w skali mikro i makro.  Dowodów dostarczają takie dziedziny nauki jak kosmologia,   paleontologia, biologia oraz fizyka i chemia.  Już w  pierwszych ułamkach sekundy po „wielkim wybuchu”, jednocześnie w całym ówczesnym kosmosie nastąpiła metamorfoza cech materii w wyniku celowego połączenia superstrun w kwarki, a następnie w atomy wodoru i helu.  Następnymi skokami było stworzenie powtarzalnych protogalaktyk a w nich powtarzalnych gwiazd - „fabryk nukleogenezy” powtarzalnych atomów różnych  pierwiastków. Kolejne pokolenia gwiazd skokowo rodzą inne pierwiastki.  Skokowe zmiany zachodzą też w wyniku łączenie atomów różnych pierwiastków w cząsteczki.  Tak np. z atomów wodoru i tlenu,  powstaje cząsteczka wody H2O.  Jej niezwykłe, niezbędne do powstania życia  białkowego właściwości i postać, zdecydowanie różnią się od postaci i właściwości gazów wodoru i tlenu.

  W świecie życia białkowego największy skok rozwojowy nastąpił przed miliardem lat w wyniku łączenia prokariota w komórki eukariota ( twórczynią tej teorii jest Lynn Margulis.)

Łączenie komórek eukariota w organizmy nastąpowało również skokowo, czego przykładem jest sporadycznie zachodzące współcześnie  zjawiska łączenia się setek tysięcy, zagrożonych suszą, mikroorganizmów-śluzowców (Myxomycophyta), w jeden żywy, wyższy organizm.  Również współcześnie zachodzą procesy skokowej,  radykalnej metamorfozy wyższych organizmów zmieniających środowisko.  Pełzające larwy przemieniają się w uskrzydlone owady, np. gąsienica- poczwarka- piękny motyl.  Brak kopalnych form pośrednich wskazuje, że takie skokowe metamorfozy, zobligowane kanonem piękna - w pełni funkcjonalne, wystąpiły po raz pierwszy głównie w okresie Kambru.



Wnioski:
1.  Rozwój Wszechświata, sterowany programem ingenezy, następował skokowo.
2.  Skokowe metamorfozy rozwojowe organizmów białkowych wynikają z programów ingenezy (podobnie jak skokowe zmiany wzorów   płatków śniegu).
3.  Wszystkie zjawiska zachodzące we wszechświecie są zależne od procesów zachodzących wewnątrz jego atomów, włącznie z upływem czasu, który jest relatywnym wektorem rozwoju, zależnym od prędkości działania mechaniki kwantowej jąder atomów.



4.  PODSUMOWANIE



Odkrycie ingenezy tworzy nową wizję wszechświata, różną od tej, jaką prezentuje nam współczesna nauka i filozofia, zdominowana materialistycznym światopoglądem.
   Przedstawione dowody wskazują, że oprócz materii i energii istnieje i działa czynnik niematerialny, jest nią pierwotna  informacja genetyczna– Ingeneza.  Jej treść i oddziaływanie stanowi  imperatyw nieustannego, zharmonizowanego rozwoju Wszechświata.
  Ingeneza działa  od wewnątrz atomów.  Jej logony są kodowane układami drgań superstrun, a więc zharmonizowanych hiperdźwięków.  Logony („ słowa”ingenezy) niesione przez fotony są   „słyszane” przez atomy Wszechświata.  Atomy nie są dziełem przypadku ani doboru naturalnego.  Okazały się one „aparaturą” cybernetyczną stworzoną celowo, w sposób doskonały.  Służą one zarówno do kodowania ingenezy, jak i do jej oddziaływania na otoczenia.  Atomy można porównać do komputerów o absolutnej doskonałości, oraz do radiostacji nadawczo odbiorczych, które mogą odbierać i wysyłać ingenezę (fotonami)  na odległości kosmiczne.
   Aby rozwój był możliwy, musi istnieć, u  podstaw kwantowych  struktur materii i energii, zjawisko „nieokreśloności” ich dynamiki. Takie zjawisko istnieje wewnątrz każdego atomu. Zostało ono odkryte w 1927r. przez  W. K Heisenberga.  Jednak dopiero odkrycie ingenezy,  określającej cele działania mechaniki kwantowej atomów, ujawnia, że nieokreśloność, a więc i sterowalność tej mechaniki, umożliwia nieustanny rozwój, zarówno organizmu Ziemi - Gai (J. Lovelock), jak i całego Wszechświata.
 
  Hipoteza ingenezy wyjaśnia  sposób działania informacji genetycznej, zakodowanej w atomach DNA, jak i istotę działania niematerialnego umysłu na materialnej bazie atomów mózgu. Pozwala ona również rozwikłać paradoks, wynikający z zestawienia drugiej zasady termodynamiki i praw entropii z faktami nieustannego rozwoju struktur materialnych organizmów Wszechświata i  Ziemi
  Już w 1804 roku, koryfeusz Nauki Polskiej, Jędrzej Śniadecki dowodził istnienia „siły sprawczej” i twierdził, że „wszystkie jestestwa musiały pierwiastkowo być (przez nią) stworzone.” Jednak panujący od XIV wieku nominalizm i prymitywny empiryzm, nazwany „brzytwą Ockhama”,  obcinał wszelkie próby naukowych badań udziału czynnika niematerialnego w rozwoju Wszechświata. Dlatego przypadek został podniesiony do rangi twórcy życia, mimo, że nie można nim wyjaśnić przyczyny  piękna przyrody ziemskiej .
   W rzeczywistości rozwój Wszechświata nie jest dziełem przypadku, gdyż już sama budowa atomów –„mikrokomputerów” i zachodzące w ich wnętrzu zjawiska nie są dziełem przypadku.. Teraz kiedy już wiemy do czego służy „nieokreśloność” dynamiki kwantowej będzie nam łatwiej prowadzić dalsze jej badania.
 
    Można sądzić, że człowiek jest powołany do pełnienia roli najbardziej złożonego narzędzia rozwoju, obdarowanego wolną wolą oraz umysłem, zdolnym do działania  zgodnie z kanonem piękna.  Jednak  atomy naszego mózgu nie stanowią materii uprzywilejowanej, podobnie jak Ziemia nie stanowi uprzywilejowanego centrum świata.  Przetwarzanie informacji (ingenezy) zachodzi nie tylko w atomach naszego mózgu, lecz we wszystkich atomach  kosmosu i to stanowi przyczynę jego rozwoju.
 Nie ujmuje to nam nic z naszej ludzkiej godności. Przeciwnie, daje nam pewność, że uczestniczymy w czymś  bardziej doskonałym  niż samo istnienie materii i energii.
Odkrycie ingenezy pozwala  wyjaśnić, że jesteśmy obdarowani czynnikiem niematerialnym, nie podlegającym prawom fizyki i matematyki.  Dzięki niemu możemy odczuwać radość i  szczęście życia w harmonii z przyrodą, zobligowaną kanonem piękna, a także smutek z powodu przemijania naszego bytowania na Ziemi. Dzięki czynnikowi niematerialnemu możemy  budować własną osobowość i poczucie godności osobistej.  Możemy też sterować  naszym losem,  w granicach jakie nam wyznaczył i jak się okazuje pozwala je rozszerzać Stwórca atomów i zakodowanej w nich Ingenezy.

Tadeusz Teller 
Ul. Gajowicka 181
53-150 Wrocław
Polska



Pierwotna publikacja w 1994 r :

Tadeusz Teller,  "Człowiek, Kosmos i Kanon Piękna", ISBN 83-229-1106-8,

Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1994.

Człowiek, Kosmos i Kanon Piękna

Recenzenci książki:

Doc. Dr Krystyna Harmata, Instytut Botaniki, Uniwersytet Jagielloński, Kraków.

Prof. Dr hab. Wincenty Harmata, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

Doc. Dr inż. Teofil Mikulski, Instytut Chemii, Uniwersytet Wrocławski

Prof. Dr Tadeusz Lachowicz, Instytut Mikrobiologii, Uniwersytet Wrocławski

Doc. Dr hab. Hanna Krefft, Akademia Medyczna, Wrocław

Doc. Dr Marek Wolf, Instytut Fizyki Teoretycznej, Uniwersytet Wrocławski

Prof. Dr hab. Arkadiusz Jadczyk, Instytut Fizyki Teoretycznej, Uniwersytet Wrocławski






Kontakt z Autorem:   Emila - kliknij tutaj    



Pierwotna wersja zamieszczona na Internecie - sierpien 2001.
Druga wersja - czerwiec 2005.
Trzecia wersja - sierpien 2005.
Czwarta wersja - grudzień 2006.
Piata wersja - czerwiec 2007.
Szosta wersja - marzec 2009 .

Obecna (powyższa) wersja - Wrzesien 2009.


Copyright 1994, 2001, 2005, 2006, 2009 by Tadeusz Teller.
Wszelkie prawa do wartosci intelektualnych zastrzezone. 


Powrót do poczatku

Po dalsze informacje na temat Ingenezy proszę kliknać tutaj aby wyslac e-mail.


Home   English Version






























Ogłoszenia