INGENEZA jest kodowana zestawami konfiguracji cząstek elementarnych w jądrze atomu. Ingeneza organizuje życie działając od wewnątrz. 

Atomy zawierają, przenoszą i transformują Ingenezę (informacje).

Niematerialna ingeneza funkcjonuje intergralnie z materią kosmosu tworząc jego żywy organizm.

3. Informacja (ingeneza) może celowo oddziaływać na procesy biofizyczne i fizyczne.

4.  Kodowanie informacji na dowolnym nośniku (np. na papierze lub na fali radiowej), wymaga sensownego, lecz matematycznie nieokreślonego rozrzutu (∆f) sygnałów elementarnych,  wokół uśrednionej wartości (fśr.) częstotliwości ich występowania.

   Matematyczna nieokreśloność, lecz sensowność rozrzutu (∆f) wokół uśrednionych wartości parametrów nośnika sygnałów elementarnych, jest  fundamentalną zasadą kodowania treści informacji.   Obowiązuje ona we wszystkich rodzajach  nośników w trakcie  kodowania lub przekazywania informacji.  Przykładem może być matematyczna nieokreśloność ∆f uśrednionych parametrów  elektromagnetycznej fali radiowej, jaka występuje w trakcie  przekazywania informacji za jej pośrednictwem - w celu kodowania informacji na elektromagnetyczną falę nośną o określonej częstotliwości f nakłada się inną falę, przetworzoną z fali akustycznej, dającą pozorny chaos, czyli „nieokreślony”  rozrzut ∆f parametrów fśr częstotliwości i amplitudy tej złożonej fali.  Sensowna modulacja parametrów tej fali nie zależy od  wykorzystanych do tego praw fizyki, lecz od treści informacji jaką ona niesie.

Wnioski: 
1.  Kodowanie informacji na dowolnym nośniku wymaga sensownego lecz matematycznie nieokreślonego rozrzutu (∆f) uśrednionych parametrów  nośnika sygnałów podstawowych. 
2.  Bez sensownego rozrzutu parametrów nośnika informacja nie może być zakodowana.
3.  Sensowny rozrzut - „nieokreśloność” ∆f parametrów kolejnych drgań fali elektromagnetycznej (np. radiowej), świadczy o kodowaniu elementarnych sygnałów informacji.

   Ludzie wykorzystują „nieokreśloność” parametrów fizycznych nośnika sygnałów do kodowania i przesyłania informacji.  Przyroda robi to w sposób doskonały, koduje ingenezę wewnątrz atomów, wykorzystuje do tego „nieokreśloność” ruchu jego cząstek elementarnych.

5.   Kodowanie ingenezy na poziomie subkwantowym i jej oddziaływania na poziomie kwantowym charakteryzuje się matematyczną nieokreślonością ∆f  współzależnych parametrów dynamiki cząstek  elementarnych jądra atomu i jego elektronów.

   Do niedawna nie rozumiano sensu, tego pozornie chaotycznego ruchu („wolnej woli elektronu ”).   Zasada nieokreśloności w świecie mikrocząstek, jest fundamentalną własnością procesu kodowania ingenezy i jej oddziaływania elektronem na otoczenie.

   Ruch elektronu, w przestrzeni atomu nie jest przypadkowy, lecz jest harmonicznie sprzężony z układami ruchu fal superstrun w kwarkach protonów tego atomu.  Odzwierciedla on fakt kodowania ingenezy na poziomie subkwantowym i jej oddziaływania wektorami pola EM na poziomie kwantowym.  Elektrony pośredniczą pomiędzy procesami zachodzącymi wewnątrz jądra atomu i jego otoczeniem w skali makro. Realizują one programy ingenezy, kwantami energii działania, w przestrzeni  pól morfogenetycznych (EMpM), ( opis i dowody p.6 i 7).

   Wszystkie atomy współdziałają w rozwoju życia organizmu kosmosu.  Ich aktywność jest od początku koordynowana przez zakodowaną w nich ingenezę.   Dodatkowe dowody - po wielkim wybuchu w kosmosie powstały powtarzalne cząstki elementarne atomów, a z nich powtarzalne atomy wodoru i helu.  Następnie powstały powtarzalne galaktyki i ich gwiazdy, podobnie jak na Ziemi powstają powtarzalne nasiona, drzewa i ich owoce (dalsze dowody punkt 7). 

Wnioski:
1.  Sensowny rozrzut ∆f parametrów nośnika sygnałów informacji jest fundamentalną zasadą kodowania informacji. 
2.  Sensowna „nieokreśloność” ruchu cząstek elementarnych atomu służy kodowaniu treści programów ingenezy.  Programy ingenezy organizują materię we wszystkich skalach wielkości.
3.  Oddziaływania ingenezy na zjawiska fizyczne w skali makro, są inicjowane w  skali mikro, wewnątrz atomów.
4.  Każdy program genetyczny i każda myśl powstaje z logonów ingenezy kodowanych w atomach DNA i mózgu.
5.  Podobnie jak atomy są tworzywem struktur materialnych, tak logony ingenezy są tworzywem treści informacji, jaką tworzy przyroda i człowiek.

   Dziś, w dobie powszechnego użytkowania programów komputerowych, ta teza jest łatwa do zrozumienia.  Jednak każdy atom jest czymś znacznie więcej niż komputerem kwantowym, gdyż jest on zarówno nośnikiem programów rozwoju, jak i  narzędziem ich realizacji.  Każdy atom może emitować i pochłaniać fotony, przenoszące ingenezę i kwanty energii,   niezbędne do koordynacji rozwoju wszechświata.

   Wewnątrz każdego atomu trwa nieustanny „taniec” cząstek elementarnych jego jądra (superstrun, kwarków,  gluonów, mezonów,  i nukleonów ).  Tworzą one zmienne, logiczne układy wzajemnie zharmonizowanych konfiguracji i wymieniają między sobą różne kwanty energii niosące logony ingenezy.  Te złożone układy adaptują się do potrzeb ingenezy.  Jest to możliwe dzięki temu, że wszystkie cząstki jądra (hadrony) i elektrony składają się z bardzo wielu, jeszcze mniejszych cząstek (superstrun).  Mogą one nieustannie modyfikować układy drgań, w sposób  sensowny, zależny od programu ingenezy, oraz oddziaływać na pozostałe cząstki.  Jako całość mogą one oddziaływać na otoczenie. Konfiguracje drgań są zróżnicowane, gdyż kodują różne logony.  Tak jak  nuty są symbolami  dźwięków, a cyfry symbolami liczb, tak poszczególne układy superstrun są symbolami logonów  imperatywu rozwoju. Superstruny nie występują pojedynczo lecz w porcjach skwantowanych. Każdy kwant tworzy logiczne układy przestrzenne superstrun, które kodują niepodzielne logony ingenezy („słowa”, „nuty”, „cyfry”, „barwy”, kształty...).  Logony z neutronu do protonu  przenoszą oscylujące między nimi mezony i tu, jako operatory,  inicjują  adekwatne  kwanty działania  (wielokrotności elementarnego kwantu działania, stałej Plancka h,).   Serie zróżnicowanych kwantów działania tworzą algorytmy programów oddziaływania ingenezy na otoczenie w skali makro.  Połączenie funkcji, informacyjnej i wykonawczej atomu,  utrudnia ich odróżnienie.  Są to jednak dwa różne składniki: jeden niematerialny - logon (kwant)  programu, kodowany w neutronach oraz drugi, współzależny kwant energii działania protonów (za pośrednictwem elektronów, fotonów i pola EM).  Treść logonu ingenezy, jako czynnik niematerialny („słowo”), nie podlega prawom fizyki i matematyki.  Drugi czynnik - fizyczny kwant energii działania, może być badany z użyciem formalizmu matematycznego zwanego przestrzenią Hilberta, z jej wektorami stanów układów kwantowych i działających na nie operatorów.  Ta abstrakcyjna przestrzeń, jest  namiastką rzeczywistego elektromagnetycznego pola morfogenetycznego  z jego wektorami i ingenezą, której algorytmy działania są rzeczywistymi operatorami.

   Każde takie pole ma dwie strefy: a)  pole mikro,  wewnątrz  atomu - inicjatora,  b)  pole makro o zmiennym zasięgu, wytwarzane przez  atomy, cząsteczki, kryształy, białka, DNA, i cały organizm.   EMpM organizmu rozwija się, wraz z rozwojem organizmu.  Kolejno dołączane atomy biorą w nim udział jako podukłady.  Stany podukładów  (w tym spiny) są ze sobą harmonicznie splecione, zależnością  iloczynu.  Dzięki temu możliwości oddziaływania ingenezy (sterowania rozwojem) narastają lawinowo.  Takie pole (EMpM) jest oscylatorem o nieskończonej liczbie swobody, niezbędnej Ingenezie do sterowania rozwojem organizmu.

   Badanie procesu rozwoju organizmu białkowego jest bardzo trudne. Postanowiłem zbadać proces  organizacji materii  płatków śniegu. Wnikliwa analiza ich struktury i niepowtarzalnych, lecz funkcjonalnych kształtów, dała nadspodziewane wyniki.  Uzyskałem dowody działania  ingenezy.  Steruje ona od wewnątrz atomów, zarówno budową płatków śniegu, jak i białkowych organizmów, a także planet, gwiazd i galaktyk.  Skorzystajmy z nieograniczonej ilości powtarzalnych doświadczeń, jakie nam prezentuje przyroda w procesie tworzenia i regeneracji płatków.   Być może zrozumiemy jak niematerialna ingeneza steruje procesami organizacji materii.  Będzie to, jak sądzę, znaczący krok w poznaniu przyczyny rozwoju wszechświata i człowieka, a także działania DNA i mózgu.
  

   Płatki mają  niepowtarzalne kształty (zob. foto 3).   Przeanalizujmy je uważnie, tak jak byśmy musieli je sami wykonać, a przynajmniej narysować.  Trzeba w myśli zaprogramować kształty płatka, a następnie je narysować.  Wymaga to przetwarzania w umyśle wielu informacji.  Czas rysowania jest tysiące razy dłuższy od ułamków sekundy, w których powstają naturalne płatki śniegu.  Zauważmy, że dowolnie zaprogramowane przez człowieka kształty płatka są niezależne od praw fizyki, natomiast sam proces wykonania rysunku tuszem, wymaga sterowania prawami fizyki, tak aby powstał zamierzony wzór.  To spostrzeżenie pomoże nam odróżnić proces tworzenia przez ingenezę  programu kształtu, od procesu jego realizacji, za pośrednictwem fizycznych sił sprawczych, którymi ona steruje. 

   Rysownik może wykorzystać wzory, jakie tworzy przyroda i narysować płatek, w którym każde jego skrzydełko będzie inne, odwzorowane z innego egzemplarza płatka naturalnego.

  Rys. 1

   Jednak w przyrodzie taka dysharmonia nie występuje.   Jej dzieła są zobligowane kanonem piękna, dlatego wszystkie gałązki poszczególnego płatka  są ukształtowane  w  jednolitej  konwencji.   Zatem, skąd, już od początku, każda z sześciu rosnących  gałązek płatka wie, jaka będzie ta niepowtarzalna konwencja?   Wiemy, że jednolita konwencja obowiązuje przy kształtowaniu liści poszczególnych drzew i na dębie nie rosną liście wierzby i klonu!    Wiemy też, że drzewa mają swoje DNA, które sterują ich morfogenezą.  Powstaje pytanie: kto lub co steruje morfogenezą płatka?  Nad odpowiedzią na to pytanie pracowałem kilka lat.

   Oto wyniki badań.  
Każdy płatek śniegu ma niepowtarzalny lecz funkcjonalny kształt „spadochronu”.  Ich powierzchnie są proporcjonalne do wagi tak, że wszystkie one opadają z jednakową prędkością i tworzą puszystą pokrywę śnieżną. Chroni ona glebę z mikroorganizmami przed przemarzaniem.  Dzięki puszystości śnieg zalegający w górach topi się powoli i zasila strumienie i rzeki, stabilizując ekosferę organizmu kuli ziemskiej.

    Różnorodność wzorów  płatków, rodzących się i opadających obok siebie jest nieograniczona (zob. Rys. 2 - ponizej).  To dowodzi, że istnieje jakiś czynnik, niezależny od praw fizyki, który programuje kształty funkcjonalne, zgodne z kanonem piękna.  Ten sam czynnik steruje prawami fizyki tak, aby zamierzony kształt został zrealizowany.  Przyroda prezentuje nam nieograniczoną ilość doświadczeń, z których możemy odczytać przebieg tych procesów.

Dowody Tworczej Dzialalnosci Ingenezy

Ryciny Rys. 2 i 3 przedsawiaja przyklady platkow sniegu.  Na kazdym etapie budowy (rozwoju) platka, prawa fizyki wykorzystane sa wedlug innych, skokowo zmieniajacych sie, niepowtarzalnych algorytmow. Rys. 2.  Platki sniegu (wg. W. A. Bentley and W/ J. Humpreys, Dower Publications, Inc. 1962). Rys. 3.  Symetryczne strefy budowy.    W procesie budowy platka biora udzial tryliony czasteczek H2O, ktorymi trzeba tak pokierowac, aby w ulamku sekundy powstaly zamierzone ornamenty i ksztalt ostateczny.   Niezbedne sa do tego tryliony kwantow energii, dzialajace na sekunde, dokladnie i celowo sterowane.  Symetria ksztaltow dowodzi, ze te impulsy pochodza z jadra atomu., inicjujacego rozwoj platka, gdyz tam dziala, z niewyobrazalna predkoscia, jego mechanika kwantowa, strowania programam ingenezy.     Zmienne algorytmy kdztaltow pdzwierciedlaja zmienne algorytmy programiow ingenezy, kodowanych na poziomie subkwantowym - dotyczy to rowniez organizmow bialkowych.    Kazdy platek rozwija sie koncentrycznie, poczynajac od czasteczki ulokowanej w punkcie przeciecia osi symetrii.  To dowodzi, ze program ksztaltu powstaje w tej wlasnie czasteczce.   Widzimy, ze kolejne etapy (oznaczone kolorami), sa sterowane odmiennymi algorytmami, to dowodzi, ze ingeneza ma nieograniczone lecz skonczone mozliwosci programowania platkow.  Obowiazuje tu kanon piekna - funkcjonalnosc struktury i harmonia ksztaltow.

   Powstaje pytanie: gdzie rodzi się ów program kształtów oraz gdzie jest tak niezwykle szybko działający „mechanizm”, sterujący procesem ich budowy  zgodnie z programem?   Ponieważ płatki powstają z cząsteczek H2O,  możemy sądzić, że program kształtu płatka powstaje wewnątrz   atomów pierwszej cząsteczki, zapoczątkowującej krystaliczną strukturę.
   Wokół atomu tlenu - inicjatora - zawiązuje się krystaliczny heksagonalny układ atomów (Rys. 5 - ponizej).  Jest on niezbędny do utworzenia elektromagnetycznego pola morfogenetycznego (EMpM), które będzie jednym z narzędzi realizacji zaprogramowanych kształtów. (Rys. 5, 6, 7, 8).
   Jednym z dowodów istnienia tego EMpM poszczególnego płatka jest ten fakt, że czasami to słabe pole może być zakłócone.   Zdarza się to, gdy występują anomalia pogodowe.   Silne elektromagnetyczne wyładowania atmosferyczne zakłócają te delikatne pola EM.   W takich przypadkach tworzy się i pada grad.
   Płatki powstają w ułamku sekundy z wielu trylionów cząsteczek H2O, zespolonych w drobiny kryształków.  Każdą z nich trzeba pokierować, nadać im ruch postępowy i odpowiedni obrót, aby zajęły pozycje zgodnie z zaprogramowanym  niepowtarzalnym kształtem.  Niezbędną do tego jest także synchronizacja kierunku i częstotliwości drgań w tych cząsteczkach, które wchodzą ze sobą w kontakt i łączą się w strukturę kryształu oraz ich dysonans tam, gdzie zaprogramowane kształty wymagają  ~80% wolnej przestrzeni.  Mimo tej wolnej przestrzeni ażurów, nawet stosunkowo niewielki płatek zawiera tryliony cząsteczek H2O.

 Rys. 4.  Drgania w czasteczce wody   (v - liczba falowa)

Drgania w czasteczce wody charakteryzure ogromne bogactwo kiwerunkow, czestptliwosci i sily drgan.  Jest to zarowno srodkiem przekazu, jak i narzedziem ekspresji ingenezy na otaczajaca materie.

   Zmiany kierunku drgań w różnych cząsteczkach zachodzą w czasie krótszym niż 10¯¹² s (R.Markus, Nagroda Nobla’92, Kinetyka procesów chemicznych).   Zatem, potrzebne są tryliony algorytmów logonów na sekundę, aby pokierować drganiami trylionów cząsteczek H2O, które biorą udział w procesie budowy płatka. 
    Z taką  szybkością może działać tylko „mechanika” jądra atomu-inicjatora, tam zmiany konfiguracji wzajemnych oddziaływań cząstek elementarnych i współzależne zmiany stanów rezonansowych tych cząstek, zachodzą  w czasie 10-x sekundy.  Nieograniczone ilości niepowtarzalnych, lecz zawsze funkcjonalnych kształtów płatków stanowią dowody na to, że nie są one przypadkowe, lecz zawczasu zaprogramowane i zakodowane.   Kształty płatka są odwzorowaniem  układów superstrun wewnątrz cząstek elementarnych jądra atomu- inicjatora, (będzie to dowiedzione dalej).
   Oprogramowania atomu pozwalają wykonywać  niezbędne obliczenia matematyczne.   Można to porównać (w pewnym sensie) do obliczeń niezbędnych przy dzierganiu koronkowych serwetek, których wzory są podobne do płatków śniegu.   Ponieważ serwetka „rośnie” od środka, więc ilości oczek na obwodach wzorów przybywa, trzeba nieustannie liczyć oczka i w każdej chwili (wektor czasu), korygować algorytm działania, tak aby powstawał zamierzony wzór i kształt serwetki.   Człowiek może tworzyć kilka różnych algorytmów wzorów, kolejno występujących na jednej serwetce, podobnie jak występują one na płatkach śniegu.   Te wzory nie są zależne od praw fizyki, wykorzystanych przy dzierganiu, lecz od pomysłu autora.   Podobnie wzory płatków śniegu nie zależą od praw fizyki, lecz od programów ingenezy.

   Teraz możemy uściślić gdzie i jak w cząsteczce H2O powstaje program kształtu płatka.

   Ponieważ atomy wodoru (H)  mają tylko po jednym  protonie, należy sądzić, że inicjującym program i  wiodącym proces sterowania budową płatka jest  atom tlenu.   Posiada on bogatsze wyposażenie.   Działają w nim mezony, które utrzymują dynamiczną równowagę oddziaływań wzajemnych jego ośmiu protonów i ośmiu neutronów.   Ten atom stanowi centralny punkt cząsteczki, przez który przebiegają trzy osie symetrii  elektromagnetycznego pola morfogenetycznego płatka (zob. rys.8). Ingeneza polaryzuje spiny magnetyczne cząstek (kwarków) jego protonów, tak aby powstały te osie i siły przyciągania kolejnych cząsteczek H2O. Prawa statyki wymagają, aby wektory sił przyciągających te cząsteczki, jednocześnie z sześciu kierunków, od początku, znosiły się w tym punkcie. Mamy więc dowody, że ten właśnie atom tlenu (inicjator), a ściślej jego ingeneza, inicjuje program i steruje jego realizacją, z jednego centralnego punktu (atomu).

   Powstają dalsze pytania, czy programy tworzą  protony, czy też neutrony atomu?

   Należy sądzić, że rolę projektodawców programów pełnią neutrony atomu, natomiast protony realizują ten program - protony oddziałują z elektronami, wytwarzają zmienne EMpM niezbędne do budowy płatka.  Mają one tym działaniem zajętą swoją mechanikę kwantową; natomiast neutrony muszą z wyprzedzeniem, o jeden krok (kwant) działania protonów, kodować kolejne, niepowtarzalne algorytmy programu rozwoju płatka.  W każdym kolejnym ułamku sekundy jest on na kolejnym, wyższym etapie procesu budowy.  Podobnie, niepowtarzalnych logonów wymaga proces rozwoju organizmów białkowych.   Logony programu od neutronu do protonu przenoszą oscylujące między nimi mezony. Serie (algorytmy) logonów sterują algorytmami działania wnętrza protonów i ich elektronów, a te budową płatka śniegu.

   Wiodący atom tlenu (jego ingeneza) pełni  jednocześnie rolę ambitnego projektanta kształtu i dyrygenta budowy  płatka.  Inne atomy jako podukłady  współpracują z nim, czego dowodem są piękne, niepowtarzalne kształty płatków. To wskazuje, że współdziałanie ingenezy, z różnych, dołączanych atomów, jest zawczasu zaprogramowane, jako warunek fundamentalny.

Wnioski: 
1.  Program kształtu płatka powstaje wewnątrz atomu tlenu- inicjatora, wokół niego tworzy się  zarys płatka z cząsteczek, których mechanika kwantowa sprzęga się i współdziała.
2.  Każdy rosnący płatek, poczynając od pierwszej cząsteczki H2O, możemy traktować jako organizm, który sam siebie  programuje i buduje.
3.  Ingeneza cząsteczki H2O pełni tu rolę genu.  Programuje ona i organizuje materię, nadaje jej trzeciorzędową strukturę np. funkcjonalne kształty skrzydełek płatka.
4.  Niepowtarzalne kształty płatków nie są zdeterminowane ani nie powstają w wyniku ewolucji, lecz są programowane i tworzone skokowo.
5.  Skokowy rozwój przyrody wynika z działania programów ingenezy.

Dowody Dzialania Ingenezy a Roli Organizatora Materii.

Ingeneza programuje i wymusza uksztaltowanie ostatecznej formy platkow sniegu . Na rycinach 5 - 8 widzimy , ze dowolnie zroznicowane, niepowtarzalne ksztalty platkow sniegu w skali makro, sa niezalezna od heksagonalnej struktury krysztalu lodu w skali mikro. Rys. 5. Struktura krysztalow lodu, na poziomie molekularnym ma heksagonalny uklad atomow (w/g Pedro Gomes - Romero). Na rysunku atomy tlenu oznaczono kolorem czarnym, atomy wodoru kolorem bialym. Kolor szary symbolizuje fragment EM pola morfologicznego, jaki moze wytworzyc krystaliczna struktura. Ryc. 6.  Trygonalny zarys platka - trzy osie symetrii. Ryc. 7.  Heksagonalny zarys platke - szesc osi symetrii. Ryc. 8.  Atom tlenu. Atom tlenu, wraz ze zwiazanymi z nimi dwoma atomami wdodoru, zapoczatkowuje heksagonalna strukture lodu na poziomie molekularnym.  On tez wyznacza trzy osie symetrii X, Y i Z, przyszlego platka.   Na tych osiach bedzie realizowany program ksztaltow ornamentu.  Niepodwtarzalne ksztalty ornamentu moga powastac na zarysie trygonalnym lub heksagonalnym. Miliony platkow, sprzyjajacych na kazdym m2, w tym samym czasie, przy tej samej pogodzie, maja niepowtarzalne ksztalty.

   W każdym punkcie przestrzeni EMpM siły elektromagnetyczne działają na ładunki elektryczne i bieguny magnetyczne cząsteczek H2O, z których jest budowany płatek.  Cząsteczki oddziałują z energią wektorów pola i przemieszczają się na wyznaczone miejsca.

   Istnieje sześć wektorów pola morfogenetycznego:
1. natężenia pola elektrycznego,
2. indukcji elektrycznej,
3. indukcji magnetycznej,
4. natężenia pola magnetycznego,
5. wektor czasu, któremu podporządkowane są kolejne zmiany algorytmów działania wektorów EM,
6.  wektor grawitacji; programy ingenezy uwzględniają go tak, że płaszczyzna płatka („spadochronu”) jest prostopadła do kierunku jego działania.
Cztery pierwsze wektory mają charakter elektromagnetyczny.
   Każdy kolejny, niepowtarzalny algorytm działania ingeneza programuje tak, aby  z cząsteczek H2O powstawał płatek o pięknych i funkcjonalnych  kształtach gałązek, zapewniających spokojne jego opadanie.
   EM pole ma ograniczony zasięg, rośnie ono wraz ze wzrostem płatka. Spójrzmy na wzory płatków - rys 2 i 3 - mają one wyodrębniony zarys krystalicznego środka płatka, wokół niego rozwija się właściwy, koronkowy wzór trzeciorzędowej struktury.  Należy sądzić, że ten środkowy fragment powstaje jako pierwszy.  Jego krystaliczna substancja jest niezbędna do wytworzenia dostatecznie silnego EM pola morfogenetycznego z EM osiami symetrii.

  (Również w komórkach organizmów białkowych, krystaliczna substancja DNA wytwarza EM pole morfogenetyczne.  Czynią to również białka-enzymy sterujące procesem biosyntezy swojej i obcej trzeciorzędowej struktury.)

   Spójrzmy na  płatki na Rys. 9,  ich naprzeciwległe gałązki są niesymetryczne.

           ...      

Rys. 9.  Niesymetryczna budowa platka.

   Widzimy tu, że od początku ich budowy, wąskie gałązki musiały „ustępować” miejsca szerokim, aby uniknąć kolizji (aby nie nałożyły się one swoimi brzegami na siebie).  Mamy tu dowód, że najpierw zaistniał program kształtów; był on od początku emitowany z atomu tlenu, który  zainicjował emisję trzech elektromagnetycznych osi symetrii płatka.
   Aby w ułamku sekundy ulokować każdą z trylionów cząsteczek H2O, w tak asymetrycznie zaprogramowanych gałązkach, potrzebne były więcej niż tryliony niepowtarzalnych, lecz celowo ukierunkowanych algorytmów działania kwantami energii w EMpM płatka.
   Taka szybkość i precyzja  działania ingenezy wskazuje, że program zawczasu zawierał szczegółowe instrukcje, dotyczące lokalizacji każdej z trylionów cząsteczek H2O.  To z kolei wskazuje, że wewnątrz kwarków neutronów działają odpowiednio duże ilości superstrun kodujących kształt.  Układy superstrun mają się do kształtów płatka podobnie, jak się ma rysunek architektoniczny do powstającej budowli.  Kolejne algorytmy ażurowych wzorów płatka, są przesyłane mezonami do wnętrza protonów.  Stąd emitowane fotonami oddziałują z chmurą ich „rozmytych” elektronów.  Dalej wzory płatków są emitowane na przestrzeń EMpM, jak filmu na ekran.  Ukierunkowana energia pola EM oddziałuje z przyciąganymi cząsteczkami H2O.  Masa tych cząsteczek warunkuje prędkość ich przemieszczania i limituje czas budowy płatka.

Wnioski:
1.  Atomy są zdolne przetwarzać złożone informacje, dotyczące programowania kształtów  płatka
2.  Najpierw ingeneza tworzy w neutronach  program (pełny projekt kształtów), następnie protony ten program realizują, kolejnymi kwantami energii działania.
3.  Realizacja symetrycznych części wszystkich sześciu gałązek płatka zachodzi  w tych samych ułamkach sekundy.
4.  Zmiany algorytmów rozwoju gałązek płatka (na rys. zaznaczone kolorami) mają charakter skokowy, nie liniowy, (zauważmy, że podobnie   skokowo są zmieniane algorytmy poszczególnych faz metamorfozy owadów i zwierząt zmieniających środowisko, np. gąsienica- poczwarka- motyl  i inne).
5.  Skończona lecz nieograniczona ilość niepowtarzalnych kształtów płatków śniegu wskazuje, że EM pole morfogenetyczne jest oscylatorem o nieskończonej liczbie swobody tworzenia  algorytmów działania. Niepowtarzalność wzorów płatków wymaga swobody („nieokreśloności”) ruchu cząstek elementarnych  początkujących proces sterowania rozwojem.
6.  Kształty i wzory płatków są odwzorowaniem układów superstrun  w kwarkach neutronów atomu tlenu - inicjatora. 
7.  Cząsteczka H2O może pełnić rolę organizatora materii płatka śniegu,  podobnie jak pełni ją cząsteczka DNA, budująca bardziej złożony organizm białkowy.
 

DOWODY CELOWEGO DZIALANIA INGENEZY, oparte na odkryciu zjawiska regeneracji struktury (przywracanie aerostatyki) platkow sniegu.  Schematy tej regeneracji sa podobne do powszechnie wystepujacych schematow regeneracji strukury (przywracanie statyki) roslin.

Rys. 10. Schemat celowaj regeneracji struktury, wystepujacy u platkow sniegu i u roslin. Funkcje utraconej galazki przejmuje sasiednia galazka, wd tym celu zaopatrzona w odrosty, ktore wypelniaja luke po utraconej galazce (zoacz rys. 11, 12, 13 i 14).

Rys. 11. Fotografia galazki Rys. 12. Rys. 13.    zastepcze odrosty;   galazki symetryczne do galazek utraconych Rys. 14.  Przuklad regeneracji Funkcje utraconej galazki przejmuje sasiednia galazka, w tym celu odpodwiednio powiekszaona i zaopatrzona w odrosty, ktore wdypelniaja luke powstala po utraconej galazce.   Rys. 15.  Złamanie układu heksagonalnego atomów.   Przy zlamaniu galazki nastepuje zlamanie ukladu heksagonalnego atomow i lokalne zaklocenie EM pola morfogenicznego.  W tym miejscu Uwaga:  kolorami zaznaczono zastepcze odrosty galazki symetryczne do galazek utraconych.

   Najwięcej informacji możemy odczytać z widoku płatka śniegu ze złamaną osią symetrii.  Spójrzmy  uważnie na powiększony  fotogram płatka „a”. Rys 16 i17.   Widoczne są tu ślady skomplikowanej „naprawy” złamanej,  jednej z sześciu jego  gałęzi.  Oś tej gałęzi, po złamaniu, nie mogła być ponownie ustawioną w linii osi pierwotnej, gdyż   skrystalizowana już i przesunięta u jej nasady materia stawiała opór.  Siłą EMpM ta gałąź (jej oś) została  ustawiona  równolegle, lecz obok pierwotnej osi (patrz foto); zatem do odzyskania aerostatyki (równowagi) niezbędne było  dodanie materii w odpowiednich miejscach.
   Gdyby tę  naprawę miał wykonać człowiek, musiałby umysłem opracować logiczny program przywrócenia aerostatyki, obliczyć i zapamiętać ile i gdzie trzeba dodać materii, po czym przy pomocy rąk i mikroskopijnych narzędzi wyprostować oś i „dokleić” miliardy  cząsteczek H2O, zgodnie z tym programem.
   W przyrodzie, do regeneracji  aerostatyki płatka potrzebna jest również pamięć kształtu. (Trwała pamięć wymaga zakodowania treści w atomach trwale powiązanych w cząsteczki i kryształy).  Potrzebny jest też niematerialny program, oparty na logicznych obliczeniach, służących do najbardziej optymalnych decyzji dotyczących regeneracji.  Potrzebne także są „ręce”- narzędzia fizyczne służące do naprawy.
   Proces regeneracji dokonuje się w ułamku sekundy, co dowodzi, że ingeneza posługuje się  mechaniką kwantową, działającą w EMpM. Widoczna tu genialnie wykonana regeneracja aerostatyki płatka jest dowodem, świadczącym, że procesy tworzenia różnych programów, wymagających skomplikowanych obliczeń, zachodzą wewnątrz atomów   (w tym przypadku atomów tlenu i wodoru).  Różnego typu uszkodzenia wymagały zróżnicowanej regeneracji (zob. foto 12..14), co dowodzi, że ingeneza może tworzyć różne logiczne programy, adekwatne do uszkodzenia.  Narzędziami realizacji programów są protony, z ich elektronami i kwantami energii działania w EMpM.   (Kwanty energii działania odkrył Max Planck w 1900r, analizując rozkład widmowy promieniowania rozgrzanych ciał).
   Przedstawione dowody regeneracji świadczą, że w atomach,  połączonych w cząsteczki i kryształy,    może być zapamiętana i  przetwarzana bardzo złożona informacja.  Dotychczas takie umiejętności przypisywaliśmy tylko atomom naszego mózgu! Możemy więc wnioskować, że nasz umysł zapamiętuje i działa świadomie, ponieważ tak działa ingeneza w atomach naszego mózgu.  Zatem, atomy nie są dziełem przypadku, lecz genialną „aparaturą”.
   Wiemy, że na początku był wodór.  Z atomów wodoru w procesie syntezy (w gwiazdach) powstały atomy ponad 90 różnych innych pierwiastków.  To dowodzi, że struktura i mechanika tych pierwszych atomów, nie była przypadkowa, lecz zaprogramowana celowo, tak aby taka synteza była możliwa.

Wnioski:
1.  Atomy są  „aparaturą” celowo stworzoną do kodowania w niej i przetwarzania ingenezy
2.  Mechanika kwantowa atomów  jest sterowalna, steruje nią ingeneza. 3) Ingeneza posługuje się mechaniką kwantową do celowego rozwoju różnych obiektów materialnych, w skali makro.
4.  Atomy mogą przyjmować i przekazywać nawzajem dowolną ingenezę (np. informację o uszkodzeniach struktury, w której one uczestniczą lub informację genetyczną) i przetwarzać ją z ogromną prędkością. Aparatura atomów, sterowana przez ingenezę, może dokonywać  obliczeń niezbędnych do rozwoju lub regeneracji struktur.  
5.  W atomach trwale zespolonych w kryształy lub cząsteczki i makrocząsteczki, takie jak białka, DNA, logony ingenezy mogą łączyć się logicznie, (jak słowa w zdaniach) i tworzyć pamięć (np. pamięć genetyczną).
6.  Programy ingenezy dotyczą celowej skokowej kreacji wszystkich powtarzalnych struktur, takich jak kwarki, atomy, cząsteczki, płatki śniegu, białka, RNA, DNA, organizmy białkowe, planety, gwiazdy, galaktyki i inne organy organizmu wszechświata.  (Zgodnie z teorią darwinowską, są to przypadkowe twory.)
7.  Działanie niematerialnej ingenezy poprzedziło narodziny atomów wodoru i helu, ich mechanika kwantowa zawczasu została zaprogramowana tak, aby kodowanie i twórcze oddziaływanie ingenezy było w nich możliwe.  Zatem, na początku było „słowo”- pierwotna informacja - ingeneza. 

DOWODY CELOWEGO DZIALANIA INGENEZY - oparte na analizie procesu regeneracji aerostatayki platka sniegu ze zlamana i przesunieta w bok osia symetrii trzonu; jednej z szesciu jego glownych galezi.

Rys. 16.  Przypadkowe przesuniecie osi galazki zostalo CELOWO zreakompensowane dolozeniem dodatkowej masy (oznaczone jskrawym kolorem). Rys. 17.  WIdoczne przesuniecia po luku, struktury krystalicznej wskazuja, ze os (trzon) galezi, uszkodzonej w zderzeniu z innym prysztalem lodu, byla odchylona o kilkanascie stopni.  Sila pola EM platka, ta os zostala ponownie ustawiona rownolegle do pierwotnego kierunku (jak strzalka kompasu w magnetycznym polu ZIemi), lecz z przemieszczeniem w lewo, gdyz przesuniete uprzednio po luku krysztaly stawialy opor u nasady galezi.  Powstala z tej przyczyny asymetria masy, zostala zrekompensowana dodaniem w odpowiednich miejscach niezbednej ilosci krysztalu.  Mamy tu dowod celowego, bardzo zlozonego dzialania ingenezy zmierzajacego do regeneracji aerostatyki platka.

   Zanim przejdziemy do dowodów działania ingenezy w organizmach białkowych (p.14), dokonajmy podsumowania uzyskanej wiedzy, w nieco innym naświetleniu (p.10-13).

2. 10.  Ingeneza stanowi  imperatyw rozwoju organizmu wszechświata i życia na Ziemi. Atomy  stanowią   „aparaturę” celowo przystosowaną do kodowania ingenezy.
 Ingeneza   jest  informacją, kodowaną wewnątrz atomów na poziomie subkwantowym.

   Atomy i cząsteczki w układach krystalicznych mogą polaryzować spiny i  wytwarzać silne elektromagnetyczne pola morfogenetyczne.  Ingeneza wykorzystuje takie zmienne pola jako narzędzia  sterowania rozwojem struktur materialnych w różnych skalach makro.  Takie pola wytwarzają zarówno atomy kryształów płatków śniegu, kryształów występujących w łodygach i liściach roślin, kryształów DNA lub mózgu, jak i atomy krystalicznego płaszcza kuli ziemskiej oraz innych planet.  Programy ingenezy kodowane w jądrach atomów są imperatywem rozwoju wszystkich materialnych struktur organizmu wszechświata.

   Czegoś nie można zrobić z niczego.  Bez pierwotnych atomów nie może być zbudowana żadna materialna struktura wszechświata, a bez logonów ingenezy nie może powstać żaden program (instrukcja) celowego rozwoju tych struktur.  Dotyczy to również  życia białkowego na Ziemi i jego specyficznej informacji genetycznej, zakodowanej całymi zbiorami  algorytmów ingenezy, w atomach DNA.   Dzięki takim geniuszom jak J.D Watson, F Crick i M Wilkins (Nobliści 1962) wiemy, że 1m.b. DNA ma informację całego procesu rozwoju wszystkich organów człowieka.  Jego rozwój trwa 9 miesięcy.  W każdej sekundzie w każdej komórce zachodzą biliony różnych reakcji chemicznych sterowanych programem.
   Łańcuch DNA składa się z atomów jedynie pięciu pierwiastków: węgla, azotu, tlenu, wodoru i fosforu.  Zakodowana w nich informacja może dotyczyć procesu rozwoju tak różnych organizmów jak roślina i człowiek. To dowodzi, że w takich samych atomach, różnymi logonami  może być zakodowana dowolna informacja  genetyczna, podobnie jak w  atomach cząsteczki wody może być logonami zakodowana informacja dowolnego kształtu śnieżynk.
   Również z logonów ingenezy powstaje taka wtórna informacja, jaką tworzy umysł, działający na bazie atomów mózgu.  Umysł (rozum) jest aktywnym zbiorem informacji dziedziczonych i nabytych, złożonych z logonów usystematyzowanych w algorytmy informacji genetycznej i wiedzy nabytej.  Są one zakodowane na poziomie subkwantowym w atomach mózgu.  Atomy mózgu są trwale połączone w cząsteczki, kryształy, białka,  RNA, DNA, neurony oraz różne specyficzne struktury, związane z odbiorem  informacji organami wzroku, słuchu, dotyku, powonienia, smaku, wyczucia równowagi, rytmu itd.  Na tej materialnej bazie, ingeneza tworzy niematerialną psychikę, zdolną do abstrakcyjnego myślenia.  Myśl jest tworzona w mózgu wszystkich kręgowców, jednak tylko u człowieka, w określonej części mózgu (lewa półkula), związanej z organem mowy, może ona być z ingenezy przekształcona  we wtórną informację, zwerbalizowaną .

   Każdy to widzi gołym okiem.  Patrząc na niepowtarzalny majestat wschodów i zachodów słońca lub na rozgwieżdżone niebo, w pogodną noc, doznajemy uczucia piękna.  Podobnych wrażeń doznajemy obserwując funkcjonalne kształty i barwy kwiatów lub skrzydeł motyla, harmonię kształtów drzew, ich liści i owoców.  Teleskopy pozwalają  dostrzec harmonię i symetrię kształtów galaktyk. Świat widziany pod mikroskopem  zadziwia nas harmonią barw i pięknem kształtów mikroskopijnych organizmów, podobnie jak pięknem i symetrią niepowtarzalnych kształtów płatków śniegu.  Fizyka teoretyczna ujawnia funkcjonalność i harmonię wnętrza atomu.  Intuicyjnie wyczuwamy, że istnieje jakiś wspólny czynnik, który kształtuje harmonię i piękno  wszechświata.  Teraz już wiemy, że tym czynnikiem jest ingeneza, kodowana w atomach.  Jej programy są złożone ze wzajemnie zharmonizowanych logonów, które wymuszają piękno każdego kroku, w procesie powstawania kolejnych struktur wszechświata.  Proces rozwoju poszczególnych organów  organizmu wszechświata, podobnie jak proces rozwoju organów zwierzęcia lub rośliny, jest celowo zsynchronizowany w czasie.  Nieokreśloność ruchu cząstek elementarnych, u samych podstaw struktury materialnej atomów, pozwala na dowolny  kierunek tego rozwoju, w kanonie piękna.
   Funkcjonalność i wzajemne  zharmonizowanie kolejno, skokowo powstających struktur materialnych, jest fundamentalną zasadą kanonu piękna,  programów ingenezy.
   Dotyczy to również człowieka.  Jakość jego życia nie zależy od ilości materii i energii przez niego zużywanej, lecz od czynnika niematerialnego, jakim jest jego psychika i rozum, pozwalające mu  funkcjonować w kanonie piękna, na tle natury.
 

Gobin Khorana wraz z Marshallem Nirenbergiem i Robertem Hollym w 1968r otrzymali nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny. Dla naszego rozumowania istotne jest dokonane przez nich m.in. odkrycie, że określone odcinki DNA (wycięte enzymami) mogą zachować swoje funkcje biologiczne.  To dowodzi, że atomy tych małych odcinków przechowują niewyobrażalnie dużo informacji.  W takim odcinku DNA może być zapisana bardzo długa instrukcja, dotycząca  procesu budowy jakiegoś organu, który rozwija się przez kilka miesięcy.  Postarajmy się to zrozumieć.
   Wiemy, że niektóre biologiczne procesy fotochemiczne zachodzą w czasie bilionowych części sekundy (J.Deisenhofer, R. Huber i H. Michel. Nagroda Nobla 1998).

  W każdym takim kolejnym odcinku czasu, proces rozwoju struktur biologicznych, np. mózgu embriona ludzkiego, jest na innym etapie, wymagającym innego algorytmu działania.
   W każdym bilionowym ułamku sekundy, proces rozwoju musi być pod absolutną kontrolą informacji genetycznej, gdyż na każdym etapie reakcji biochemicznej może się on potoczyć w niepożądanym kierunku.  W każdym takim ułamku sekundy ingeneza musi wybierać pośród wielu strukturalnych opcji, na jakie pozwala nieokreśloność ruchu cząstek elementarnych atomu, początkujących różne reakcje chemiczne.  Ingeneza z wyprzedzeniem o jeden krok determinuje algorytm działania elektrodynamiki kwantowej atomów, tak aby powstawała struktura zamierzona programem genetycznym, a nie przypadkowy produkt chemiczny.
   Jednak nikt dotąd nie starał się wyjaśnić w jaki sposób ta informacja jest zapisana, przechowywana i odczytywana z niezbędną prędkością, gdyż nikt nie znał działania ingenezy od wewnątrz atomów. W podręcznikach biologii spotykamy zastępcze określenia takie  jak „dzieje się to spontanicznie w sposób naturalny”, np. „łączenie się gotowych główek i ogonków bakteriofaga jest spontaniczne”(wg Wooda i Edgara, 1967), lub „życie powstało w sposób naturalny, narodziło się w wyniku spontanicznego procesu.” (wg Christian R.  de Duve 1995).
Mam nadzieję, że obecnie, po odkryciu ingenezy określenia takie jak „przypadkowy, spontaniczny proces biologiczny” lub „naturalna samoorganizacja materii” będą wykluczone z języka naukowego. Materię organizuje ingeneza - instrukcja rozwoju.ąą

Nasze ciało składa się z około stu tysięcy miliardów komórek, w każdej komórce działa DNA. James Dewej Watson ( Nobel 1962), jeden z odkrywców struktury DNA, podaje, że łańcuch DNA zawiera około trzech miliardów nukleotydów, które kodują kilkadziesiąt tysięcy genów. Michael Smith (Nobel 1993) podaje, że nasz organizm zawiera do 200 miliardów kilometrów (rozwiniętego) DNA, a w każdej minucie około 20.000 kilometrów jest syntetyzowane celem naprawy odcinków DNA uszkodzonych. Jest to niezbędne, gdyż  w każdym   ułamku sekundy, każdy nukleotyd DNA musi podawać tryliony  nowych logonów , gdyż proces budowy lub naprawy różnych organów  w każdym ułamku sekundy jest na innym,  etapie. Wszystkie te działania muszą być wzajemnie koordynowane. Te odkrycia wskazują, że tylko  ingeneza,  działająca z prędkością mechaniki kwantowej atomów, może sprostać temu zadaniu. Złożoność i prędkość działania ingenezy, w procesie koordynacji  rozwoju i regeneracji różnych naszych organów, przekracza granice wyobraźni ludzkiej. Zajmijmy się więc prostszym organizmem, jakim jest wirus.

Na pograniczu materii „ożywionej” i „nieożywionej” funkcjonują wirusy, możliwe do uzyskania w postaci krystalicznej. Wirusy- fagi nie posiadają  budowy komórkowej i nie mają  własnych układów enzymatycznych; powielają się one w obcych żywych komórkach, wykorzystując szlaki metaboliczne gospodarza (np. bakterii). Proces łączenia się części bakteriofaga w całość można wywołać i śledzić in vitro: Łączenie się gotowych główek i ogonków jest spontaniczne,  nie wymaga materiału genetycznego(Claude A. Villee). Owa rzekoma „spontaniczność” wskazuje, że krystaliczne białka tych cząsteczek wytwarzają EM pola morfogenetyczne, podobnie jak tworzą je krystaliczne  płatki śniegu. W tym polu  impulsy energii kwantowej, sterowane ingenezą, celowo kierują ogonki i włókienka ogonków tak, że trafiają one odpowiednimi końcami w odpowiednie miejsca (podobnie jak kryształki H2O są kierowane do  odpowiedniego miejsca regenerowanej gałązki płatka śniegu,) Mamy tu dowód, że nie tylko  DNA ale również cząsteczki białka zawierają i przetwarzają złożone informacje. Odkrycie ingenezy  działającej we wszystkich atomach, wskazuje, że introny, uważane dotychczas za odcinki DNA nie kodujące, w rzeczywistości kierują rozwojem organizmów, natomiast eksony są zaledwie narzędziem wykonawczym.

  DNA wirusów, wykorzystuje eksony bakterii jako narzędzi do reprodukcji wirusa.

   Odkrycie ingenezy - czynnika niematerialnego, sterującego od wewnątrz atomów rozwojem materialnych struktur organizmu wszechświata  wskazuje, że materia jest zaledwie podłożem głównej, niematerialnej istoty życia.  Paradygmat naukowy, oparty na materialistyczno- mechanistycznym światopoglądzie okazał się błędnym.  Blokuje on możliwości poznawcze umysłu ludzkiego twierdzeniem które mówi, że rozwój kosmosu jest dziełem bezrozumnego przypadku.  Dotyczy to także życia człowieka.  W świetle tego odkrycia wiedza osiągnięta w różnych dziedzinach Nauki i Filozofii wymaga korekty.  Podział na materię ożywioną i nieożywioną okazał się rozumowaniem błędnym, gdyż najbardziej żywym organizmem jest atom.  W jego pulsującym wnętrzu  przebiegają szybkie procesy przetwarzania pierwotnej informacji- ingenezy, której programy są  istotą życia.  W każdym atomie przejawia się wola Twórcy programu ingenezy, stanowiącej imperatyw rozwoju wszechświata.
   To odkrycie  podważa  darwinowską teorię przypadkowej ewolucji.  To prawda, że prawa doboru naturalnego są więcej niż hipotezą, oddziałują one rygorystycznie również na poczynania człowieka - na rynku gorsze produkty, np. samochody, są wypierane przez lepsze, ale to nie dobór naturalny je tworzy.  Projektuje je człowiek swoim umysłem i realizuje odpowiednio wykorzystując prawa fizyki.  Podobnie żywe organizmy ziemskie nie są tworzone przez dobór naturalny.  Wszystkie organizmy są skokowo stworzone przez programy ingenezy.  Tak stworzone organizmy podlegają prawu doboru naturalnego, jednak dalsze ich dostosowanie do zmieniających się warunków zewnętrznych wymaga udziału ingenezy.

INGENEZA STERUJE SKOKAMI ROZWOJU MATERII I METAMORFOZA ORGANIZMOW. Wysiew nowych gatunkow organizmow nastepowaly skokowo - mlodociane organizmy przechodza metamorfoze i zajmuja nowa nisze ekologiczna.  Metamorfozy moga byc w nastepnych pokoleniach odwracalne, np. kilanka -> zaba -> kijanka -> zaba ... itd, lub ostatecznie, np. ryby -> gady -> ptaki Rys. 18.  Wektor czasu w skali zycia jednego pokolenia sluzowcow. Rys. 19.  Wektor czasu w skali zycia jednego owada. Rys. 20.  Wektor czasu w skali zycia jednego kregowca. Rys. 21.  Wektorczasu w skali zycia jednego kregowca. Rys. 22.  Wektor czasu w skali zycia na Ziemi. Rys. 23.  Narodziny INGENEZY.

3. 2.  Odkrycie ingenezy pozwala zrozumieć, że rozwój wszechświata i życia na Ziemi następował skokowo. Nowe gatunki organizmów   pojawiały się skokowo.

Odkrycie ingenezy tworzy nową wizję wszechświata, różną od tej, jaką prezentuje nam współczesna filozofia, zdominowana materialistycznym  światopoglądem.
   Przedstawione dowody wskazują, że oprócz materii i energii istnieje i działa czynnik niematerialny, jest nią pierwotna  informacja genetyczna– ingeneza. Jej treść i  oddziaływanie stanowi  imperatyw nieustannego, zharmonizowanego rozwoju Wszechświata.
  Ingeneza działa  od wewnątrz atomów. Jej logony są kodowane układami drgań superstrun, a więc zharmonizowanych hiperdźwięków. Logony („słowa”ingenezy) niesione przez fotony są   „słyszane” przez atomy Wszechświata. Atomy nie są dziełem przypadku ani doboru naturalnego. Okazały się one „aparaturą” stworzoną  celowo, w sposób  doskonały. Służą one zarówno do kodowania ingenezy, jak i do jej oddziaływania na otoczenie. Są one zaopatrzone także w energię, niezbędną do realizacji  programów ingenezy. Atomy można porównać do komputerów o absolutnej doskonałości, oraz do radiostacji nadawczo odbiorczych, które mogą wysyłać ingenezę (fotonami)  na odległości kosmiczne.
   Aby rozwój był możliwy, musi istnieć, u  podstaw kwantowych  struktur materii i energii, zjawisko  „nieokreśloności” ich dynamiki. Takie zjawisko istnieje wewnątrz każdego atomu. Zostało ono odkryte w 1927r. przez  W. K Heisenberga. Jednak dopiero odkrycie ingenezy,  określającej cele działania mechaniki kwantowej atomów, ujawnia, że nieokreśloność, a więc i sterowność tej mechaniki,  umożliwia  nieustanny rozwój, zarówno  organizmu Ziemi- Gai (J. Lovelock), jak i całego Wszechświata.
   Błędem było by przypuszczać, że otworzyliśmy naościerz drzwi do największej tajemnicy życia Wszechświata. Zostały one zaledwie uchylone. Następne pokolenia będą je stopniowo otwierały szerzej.  Hipoteza ingenezy  pozwala badać wszechświat  na kolejnym poziomie jego złożoności i zrozumieć, że materialna sfera życia jest zaledwie emanacją jego  niematerialnej istoty.
Hipoteza ingenezy wyjaśnia  sposób działania informacji genetycznej, zakodowanej w atomach DNA, jak i istotę działania niematerialnego umysłu na materialnej bazie atomów mózgu. Pozwala ona również rozwikłać paradoks, wynikający z zestawienia drugiej zasady termodynamiki i praw entropii z faktami nieustannego rozwoju struktur materialnych organizmów Wszechświata,  Ziemi i nas- Ludzi.
  Już w 1804 roku, koryfeusz Nauki Polskiej, Jędrzej Śniadecki dowodził istnienia „siły sprawczej” i twierdził, że „wszystkie jestestwa musiały pierwiastkowo być (przez nią) stworzone.” Jednak panujący od XIV wieku nominalizm i prymitywny empiryzm, nazwany „brzytwą Ockhama”,  obcinał wszelkie próby naukowych badań udziału czynnika niematerialnego w rozwoju Wszechświata. Dlatego przypadek został podniesiony do rangi twórcy życia, mimo, że nie można nim wyjaśnić przyczyny  piękna przyrody ziemskiej .
   W rzeczywistości rozwój Wszechświata nie jest dziełem przypadku, gdyż już sama budowa atomów –„mikrokomputerów” i zachodzące w ich wnętrzu zjawiska nie są dziełem przypadku.. Teraz kiedy już wiemy do czego służy „nieokreśloność” dynamiki kwantowej będzie nam łatwiej prowadzić dalsze jej badania.
 
    Można sądzić, że człowiek jest powołany do pełnienia roli najbardziej złożonego narzędzia rozwoju, obdarowanego wolną wolą oraz umysłem, zdolnym do działania  zgodnie z kanonem piękna.  Jednak  atomy naszego mózgu nie stanowią materii uprzywilejowanej, podobnie jak Ziemia nie stanowi uprzywilejowanego centrum świata. Przetwarzanie  informacji (ingenezy) zachodzi nie tylko w atomach naszego mózgu,  lecz we wszystkich atomach  kosmosu i to jest przyczyną jego rozwoju.
 Nie ujmuje to nam nic z naszej ludzkiej godności. Przeciwnie, daje nam pewność, że uczestniczymy w czymś  bardziej doskonałym  niż samo istnienie materii i energii.
Odkrycie ingenezy pozwala  wyjaśnić, że jesteśmy obdarowani czynnikiem niematerialnym, nie podlegającym prawom fizyki i matematyki. Dzięki niemu możemy odczuwać radość i  szczęście życia w harmonii z przyrodą, zobligowaną kanonem piękna, a także smutek z powodu przemijania naszego bytowania na Ziemi. Dzięki czynnikowi niematerialnemu możemy  budować własną osobowość i poczucie godności osobistej.  Możemy też sterować  naszym losem,  w granicach jaką wyznaczył nam Stwórca atomów i zakodowanej w nich ingenezy.

Opracowanie hipotezy Ingenezy zajęło mi znacząca część życia. Dziękuje osobom które bezinteresownie pświęcały swoj czas aby mi w tym pomagać. Szczególnie dziękuję mojej rodzinie, ktora cierpliwie znosiła moja nieobecność duchową w jej troskach dnia codziennego. Moi bliscy pomagali mi merytorycznie i finansowo abym mógł prowadzić badania.